* Чыгуначны вузел у паўднёвым раёне Лондана.
- Але чалавека, якi сыграў ролю прэм'ер-мiнiстра, бачылi ўсе!
- Яго не бачыў нiхто з тых, хто ведаў прэм'ер-мiнiстра асабiста або блiзка. А Данiэльс, як толькi мог, абараняў яго ад кантактаў. Апроч таго, яго твар быў забiнтаваны, i нешта незвычайнае ў яго паводзiнах магло быць растлумачана як узрушэнне пасля замаху на яго. У мiстэра Мак-Адама слабы голас, i ён мала гаворыць перад якой-небудзь вялiкай прамоваю. Падман вельмi лёгка прайшоў бы ў Францыi. А калi гэтага рабiць стала нельга, прэм'ер-мiнiстр знiкае. Ангельская палiцыя спяшаецца праз Ла-Манш, i нiхто не цiкавiцца падрабязнасцямi першага нападу. Для стварэння бачнасцi, што выкраданне адбылося ў Францыi, Данiэльсу ўстаўляюць у рот кляп, вяжуць яго i на самай справе ўсыпляюць хлараформам.
- А чалавек, якi сыграў ролю прэм'ер-мiнiстра?
- Скiдае з сябе маску. Ён i падстаўны шафёр могуць быць арыштаваныя як падазроныя асобы, але нiхто не будзе падазраваць пра iх сапраўдную ролю ў гэтай драме, i ўрэшце iх адпусцяць за адсутнасцю доказаў.
- А сапраўдны прэм'ер-мiнiстр?
- Яго i О'Мэрфi завезлi ў дом мiсiс Эверард, так званай Данiэльсавай "цёткi" ў Хампстэдзе. А напраўду яна - мадам Берта Эбенталь, i палiцыя ўжо сачыла за ёю. Гэта быў маленькi, але каштоўны прэзент, якi я iм зрабiў, не кажучы ўжо пра Данiэльса. Ах, гэта была разумная задума, але яна не была разлiчана на таленавiтасць Эркюля Пуаро!
Я думаю, майго сябра можна было прабачыць за гэта самаўсхваленне.
- Калi вы ўпершыню пачалi падазраваць, як было ўсё на самай справе?
- Калi пачаў добра думаць! Мне нiяк не ўдавалася дастасаваць гэту справу да стральбы, але калi я даведаўся, што прэм'ер-мiнiстр паехаў у Францыю з забiнтаваным тварам, я пачаў разумець! I калi я наведаў усе вясковыя бальнiцы памiж Вiндзарам i Лонданам i даведаўся, што параненага прэм'ер-мiнiстра там нiхто не бачыў, я пераканаўся канчаткова. Астатняе было дзiцячаю гульнёю для такога розуму як у мяне!
На другi дзень Пуаро паказаў мне тэлеграму, якую ён толькi што атрымаў. У ёй не было нi пачатку, нi подпiсу. Было напiсана адно слова: "Своечасова".
Пасля, у той самы дзень, вячэрнiя газеты надрукавалi матэрыялы пра канферэнцыю саюзнiкаў. Яны падкрэслiвалi, што прамова мiстэра Мак-Адама зрабiла вялiкае ўражанне i не раз перапынялася авацыямi.
