Sajne iom embarasis la malgrandan kaj iomdelikataspektan knabon, ke lin nomas “Pacjo”laalta, malgracia, Kukurbokapa viro, sed por nei tianparencecon li devus fari ankorau novan longan kajtedan klarigon; do li eksangis la temon perdemando:

“Cu vi lacas? ”

“Kompreneble ke ne! ”respondis la aliulo.

“Sed, ”li pludiris, post pauzo, “estas tute certe ke mi trivosmiajn lignajn artikojn se mi multe pli marsados. ”

Tip pensadis, dum ili plumarsis, ke tio estas vera. Li komencis bedauri ke li ne pli zorge fortikigis lalignajn membrojn kiam li konstruis ilin. Sed kiel lipovintus diveni ke la viro, kiun li faris nur por timigimaljunan Mombin, vivigos per magia pulvoro enmalnova piproskatolo?

Do li cesis riproci sin, kaj komencis pripensi kielplu ripari la malfortajn artikojn de Jocjo.

Dum ili konsideris tion, ili atingis la randon dearbaro, kaj la knabo sidigis por ripozi sur malnovaseg-cevalo kiun lasis tie iulignohakisto.

“Kial v i nesidigas? ”li demandisal la Kukurbokapo.

“Cu tio ne damagusmiajn artikojn? ”demandisla aliulo.

“Kompreneble ke ne. Tioripozigus ilin, ”deklaris laknabo. Do Jocjo provissidigi; sed tuj kiam li?eksis siajn artikojn pli olkutime, ili tute cedis kaj liekfalis sur la teron tiom brueke Tip timis ke li estis tuteruinigita.

Li rapide kuris al la viro, surpieden levis lin, rektigis liajn brakojn kaj krurojn, kaj palpis liankapon por trovi cu eble gi fendigis. Sed Jocjo sajnerestis sendifekta, kaj Tip diris al li:

“Versajne estos plej bone ke vi restu staranta. Tiosajnas plej sendangera. ”

“Bone, kara Pacjo, lau via ordono, ”respondis laridetanta Jocjo, kiun tute ne konfuzis la falo.

Tip r e s i d i g i s. Post kelkaj momentoj laKukurbokapo demandis:

“Sur kio vi sidas? ”

“Nu, gi estas cevalo, ”respondis la knabo senatente.

“Kio estas cevalo? ”demandis Jocjo.

“Cevalo? Nu, ekzistas du specoj, ”respondis Tip, ne tute certa kiel klarigi. “Unu speco de cevalo vivas, kaj havas kvar krurojn kaj kapon kaj voston. Kaj onirajdas sur gia dorso. ”

“Mi komprenas, ”diris Jocjo gaje. “Sur tia cevalovi sidas nun. ”

“Tute ne, ”tuj respondis Tip.

“Sed kial? Gi havas kvar krurojn, kaj kapon, kajvoston. ”

Tip rigardis la Seg-Cevalon pli atente, kaj trovis kela Kukurbokapo pravas. La korpo estis farita elarbotrunko, sur kiu ce unu ?no restis vertikala brancokiu ja similis voston. Ce la alia ?no estis du grandajtuberoj kiuj similis okulojn, kaj ero estis elhakita tielke restis busaspekto. Rilate al kruroj, nu kvar rektajbrancetoj estis dehakitaj el arboj kaj ?ksitaj en lakorpon, apartigitaj tiel ke la Seg-Cevalo staru ?rmekiam stipo estos metita sur gin por segigo.

“Gi similas al vera cevalo pli ol mi supozis, ”dirisTip, provante klarigi. “Sed vera cevalo estas vivanta, kaj trotas kaj dancetas kaj mangas avenon; ci tioestas nur morta cevalo el ligno, uzata por segistipojn. ”

“Se gi estus vivanta, cu gi trotus kaj dancetus kajmangus avenon? ”demandis la Kukurbokapo.

“Eble gi trotus kaj dancetus; sed gi ne mangusavenon, ”respondis la knabo, kiu ridis pro la ideo.

“Sed komprenble gi ne povus esti vivanta, car gi estasel ligno. ”

“Ankau mi, ”respondis la viro. Surprizite, Tip rigardis lin.

“Jen, vi pravas! ”li kriis. “Kaj la magia pulvoro kiuvivigis vin estas en mia poso. ”Li elprenis la piproskatolon kaj scivoleme rigardisgin.

“Cu eble, ”diris li, penseme, “cu eble gi vivigus laseg-cevalon? ”

“Se jes, ”respondis Jocjo —trankvila car sajne neniosurprizis lin —“mi povus rajdi sur gia dorso, kaj tialmiaj artikoj ne trivigus. ”

“Mi provos gin! ”kriis la knabo, salte levante sin.

“Sed cu mi povos memori la vortojn de Mombaco, kaj kiel si tenis la manojn? ”

Li pripensis dum minuto, kaj car li zorge rigardis, el malantau la hego, ciun agon de la maljunamagiistino, kaj auskultis siajn vortojn, li kredis poviprecize ripeti kion si diris kaj faris.

Do li komencis, sutante iom da magia Vivopulvoroel la piproskatolo sur la korpon de la seg-cevalo. Posttio li levis sian maldekstran manon, kun la et ?ngrosupren etendita, kaj diris:“Ueauh! ”

“Kion tio signifas, kara Pacjo? ”demandis Jackscivoleme.

“Mi ne scias, ”respondis Tip. Li levis sian dekstranmanon, kun la dik ?ngro etendita supren kaj diris:

“Teauh! ”

“Kio tio signifas, kara Pacjo? ”demandis Jocjo.

“Gi signifas ke vi devas silenti! ”respondis laknabo, kiun cagrenis la interrompo dum tiu tre gravamomento.

“Mi ja rapide lernas! ”rimarkis la Kukurbokapo, kun sia eterna rideto. Tip nun levis ambau manojn super sian kapon, kun ciuj ?ngroj kaj dik ?ngroj etenditaj, kaj kriislautvoce:

“Peauh! ”

Tuj la seg-cevalo sin movis, strecis siajn krurojn, oscedis per sia elhakita buso, kaj skuis kelkajnpulvorograjnojn de sia dorso. La restinta pulvorosajne malaperis en la korpon de la cevalo.

“Bone! ”vokis Jocjo, dum la knabo surpriziterigardadis.

“Vi estas tre lerta sorcisto, kara Pacjo! ”