1 Ας φοβηθούμε, λοιπόν, ενώ μας απομένει υπόσχεση να εισέλθουμε στην ανάπαυσή του, μήπως φανεί κάποιος από εσάς να την έχει στερηθεί. 2 Και βέβαια, είμαστε ευαγγελισμένοι καθώς ακριβώς κι εκείνοι. Αλλά ο λόγος που άκουσαν δεν ωφέλησε εκείνους, γιατί δεν είχαν συνενωθεί στην πίστη με εκείνους που τον άκουσαν. 3 Γιατί εισερχόμαστε στην ανάπαυση όσοι πιστέψαμε, καθώς έχει πει: Ώστε ορκίστηκα μέσα στην οργή μου, δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου, αν και τα έργα Του έγιναν από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου. 4 Γιατί έχει πει κάπου στη Γραφή για την έβδομη ημέρα έτσι: Και αναπαύτηκε ο Θεός κατά την ημέρα την έβδομη από όλα τα έργα του. 5 Και σε τούτο το εδάφιο λέει πάλι: Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου. 6 Επειδή λοιπόν υπολείπεται μερικοί να εισέλθουν σ’ αυτήν την ανάπαυση, και εκείνοι που προηγουμένως ευαγγελίστηκαν δεν εισήλθαν εξαιτίας της απείθειας, 7 πάλι ορίζει κάποια ημέρα, Σήμερα, λέγοντας μέσω του Δαβίδ μετά από τόσο πολύ χρόνο καθώς έχει προειπωθεί: Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας. 8 Γιατί αν ο Ιησούς του Ναυή είχε αναπαύσει αυτούς, δε θα μιλούσε για άλλη ημέρα μετά από αυτά. 9 Άρα, υπολείπεται ανάπαυση Σαββάτου για το λαό του Θεού. 10 Γιατί όποιος εισήλθε στην ανάπαυσή Του, και ο ίδιος αναπαύτηκε από τα έργα του όπως ακριβώς από τα δικά του ο Θεός. 11 Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να εισέλθουμε σ’ εκείνη την ανάπαυση, για να μην πέσει κανείς στο ίδιο υπόδειγμα της απείθειας μ’ εκείνους τους Ισραηλίτες. 12 Γιατί είναι ζωντανός ο λόγος του Θεού και ενεργητικός και κοφτερότερος περισσότερο από κάθε δίκοπη μάχαιρα και διεισδύει μέχρι το χωρισμό της ψυχής και του πνεύματος, των αρθρώσεων και των μυελών των οστών, και κρίνει τις σκέψεις και τις προθέσεις της καρδιάς. 13 Και δεν υπάρχει κτίσμα αφανές μπροστά του, αλλά όλα είναι γυμνά και φανερωμένα μπροστά στα μάτια του· προς αυτόν εμείς θα δώσουμε λόγο.

14 Επειδή έχουμε, λοιπόν, μέγα Αρχιερέα που έχει διαπεράσει τους ουρανούς, τον Ιησού τον Υιό του Θεού, ας κρατούμε σταθερά την ομολογία μας. 15 Γιατί δεν έχουμε Αρχιερέα που να μη δύναται να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά έναν που έχει πειραχτεί σε όλα όμοια μ’ εμάς χωρίς αμαρτία. 16 Ας προσερχόμαστε λοιπόν με παρρησία στο θρόνο της χάρης, για να λάβουμε έλεος και να βρούμε χάρη για βοήθεια στον κατάλληλο καιρό.

1 Γιατί κάθε αρχιερέας, που λαμβάνεται από τους ανθρώπους, καθίσταται υπέρ των ανθρώπων για τα πράγματα που αφορούν το Θεό, για να προσφέρει δώρα και θυσίες για τις αμαρτίες. 2 Δύναται να είναι μετριοπαθής μ’ εκείνους που έχουν άγνοια και πλανιούνται, επειδή και αυτός περιβάλλεται από αδυναμία, 3 και εξαιτίας αυτής οφείλει καθώς κάνει για το λαό έτσι και για τον εαυτό του να προσφέρει θυσίες για τις αμαρτίες. 4 Και κανείς από τον εαυτό του δε λαβαίνει την τιμή της αρχιεροσύνης, αλλά όταν καλείται από το Θεό, καθώς ακριβώς και ο Ααρών. 5 Έτσι και ο Χριστός δε δόξασε τον εαυτό του, ώστε να γίνει αρχιερέας από μόνος του, αλλά τον έκανε εκείνος που μίλησε προς αυτόν, λέγοντας: Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερα σε έχω γεννήσει. 6 Καθώς και σε άλλο μέρος λέει: Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ. 7 Αυτός, κατά τις ημέρες της ενσάρκωσής του, αφού πρόσφερε δεήσεις και ικεσίες προς εκείνον που μπορούσε να τον σώζει από το θάνατο, με κραυγή ισχυρή και με δάκρυα, και αφού εισακούστηκε από την ευλάβειά του, 8 αν και ήταν Υιός, έμαθε από αυτά που έπαθε την υπακοή. 9 Και όταν τελειοποιήθηκε, έγινε σε όλους εκείνους που υπακούν σ’ αυτόν αίτιος αιώνιας σωτηρίας, 10 και προσφωνήθηκε από το Θεό Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ.

11 Γι’ αυτό το θέμα έχουμε να λέμε πολλά λόγια και δυσερμήνευτα, επειδή έχετε γίνει νωθροί στα αυτιά. 12 Και γιατί, ενώ οφείλατε να είστε δάσκαλοι εξαιτίας του χρόνου, πάλι έχετε ανάγκη κάποιον να σας διδάσκει τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού, και έχετε γίνει να έχετε ανάγκη από γάλα και όχι από στερεή τροφή. 13 Γιατί καθένας που τρέφεται με γάλα δεν έχει πείρα από το λόγο της δικαιοσύνης, επειδή είναι νήπιο. 14 Αλλά των ώριμων είναι η στερεή τροφή, εκείνων που εξαιτίας της συνήθειας έχουν τα αισθητήρια γυμνασμένα για διάκριση και του καλού και του κακού.

1 Γι’ αυτό, αφού αφήσουμε τα αρχικά λόγια για το Χριστό, ας μεταφερόμαστε προς την τελειότητα, μη βάζοντας κάτω πάλι θεμέλιο μετάνοιας από νεκρά έργα και πίστης στο Θεό, 2 διδαχή βαφτισμών και επίθεσης χεριών, ανάστασης νεκρών και κρίσης αιώνιας. 3 Και αυτό θα κάνουμε, αν βέβαια το επιτρέπει ο Θεός. 4 Γιατί είναι αδύνατο εκείνους που μια φορά φωτίστηκαν και γεύτηκαν τη δωρεά την επουράνια και έγιναν μέτοχοι Πνεύματος Αγίου 5 και γεύτηκαν τον καλό λόγο του Θεού και τις δυνάμεις του μελλοντικού αιώνα 6 και μετά παράπεσαν, πάλι να τους ανακαινίζει κανείς σε μετάνοια, γιατί ξανασταυρώνουν με τους εαυτούς τους τον Υιό του Θεού και τον διαπομπεύουν. 7 Γιατί η γη, η οποία πίνει τη βροχή που έρχεται πολλές φορές πάνω της και γεννά χορταρικά χρήσιμα για εκείνους για τους οποίους επίσης καλλιεργείται, λαβαίνει ευλογίες από το Θεό. 8 Όταν όμως βγάζει αγκάθια και τριβόλια, είναι ακατάλληλη και κοντά στην κατάρα, που το τέλος της είναι για καύση. 9 Έχουμε πειστεί όμως για σας, αγαπητοί, για τα καλύτερα πράγματα και που έχουν σχέση με τη σωτηρία, αν και μιλάμε έτσι. 10 Γιατί δεν είναι άδικος ο Θεός να λησμονήσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του, όταν διακονήσατε τους αγίους και συνεχίζετε να τους διακονείτε. 11 Επιθυμούμε, επίσης, καθένας σας την ίδια επιμέλεια να δείχνει μέχρι το τέλος με σκοπό να διατηρήσετε την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας σας, 12 για να μη γίνετε νωθροί, αλλά μιμητές αυτών που κληρονομούν τις υποσχέσεις του Θεού μέσω της πίστης και της μακροθυμίας.

13 Γιατί όταν ο Θεός έδωσε υπόσχεση στον Αβραάμ, επειδή δεν είχε να ορκιστεί απέναντι σε κανέναν μεγαλύτερο, ορκίστηκε απέναντι στον εαυτό του, 14 λέγοντας: Βεβαίως θα σε υπερευλογήσω και θα σε υπερπληθύνω. 15 Και έτσι ο Αβραάμ, επειδή μακροθύμησε, πέτυχε την εκπλήρωση της υπόσχεσης. 16 Γιατί οι άνθρωποι ορκίζονται απέναντι στον μεγαλύτερό τους, και τέλος κάθε αντιλογίας σ’ αυτούς είναι ο όρκος προς βεβαίωση. 17 Γι’ αυτό, επειδή ήθελε περισσότερο ο Θεός να δείξει στους κληρονόμους της υπόσχεσης το αμετάβλητο της βουλής του, μεσολάβησε με όρκο, 18 ώστε διαμέσου δύο πραγμάτων αμετάβλητων, στα οποία είναι αδύνατο να πει ψέματα ο Θεός, να έχουμε ισχυρή ενθάρρυνση όσοι καταφύγαμε σ’ αυτόν, ώστε να κρατήσουμε σταθερά την ελπίδα που βρίσκεται μπροστά μας. 19 Αυτήν την ελπίδα έχουμε σαν άγκυρα της ψυχής ασφαλή και βέβαιη και εισερχόμενη στο εσωτερικό μέρος του καταπετάσματος, 20 όπου πρόδρομος για χάρη μας εισήλθε ο Ιησούς, αφού έγινε Αρχιερέας στον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ.