9 Τι λοιπόν; Υπερέχουμε; Καθόλου· γιατί κατηγορήσαμε προηγουμένως και Ιουδαίους και Έλληνες, πως όλοι είναι κάτω από αμαρτία 10 καθώς είναι γραμμένο: Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας, 11 δεν υπάρχει αυτός που να έχει σύνεση, δεν υπάρχει αυτός που να αναζητεί το Θεό. 12 Όλοι παρέκκλιναν, συγχρόνως εξαχρειώθηκαν, δεν υπάρχει αυτός που να κάνει το καλό, δεν υπάρχει ούτε ένας. 13 Τάφος ανοιγμένος ο λάρυγγάς τους, με τις γλώσσες τους ήταν δόλιοι, φαρμάκι φιδιών ασπίδας κάτω από τα χείλη τους. 14 Των οποίων το στόμα είναι γεμάτο κατάρα και πικρία. 15 Γρήγορα τα πόδια τους στο να χύνουν αίμα, 16 συντρίμμια και ταλαιπωρία στις οδούς τους, 17 και οδό ειρήνης δε γνώρισαν. 18 Δεν υπάρχει φόβος Θεού μπροστά στα μάτια τους. 19 Και ξέρουμε ότι όσα λέει ο νόμος τα μιλά γι’ αυτούς που ζουν μέσα στο νόμο, για να φραχτεί κάθε στόμα και όλος ο κόσμος να γίνει υπόδικος στο Θεό. 20 Γιατί από έργα νόμου δε θα δικαιωθεί κανένας άνθρωπος μπροστά του, επειδή με το νόμο γίνεται επίγνωση της αμαρτίας.

21 Τώρα όμως χωρίς νόμο έχει φανερωθεί δικαίωση Θεού η οποία μαρτυρείται από το νόμο και τους προφήτες, 22 αλλά δικαίωση Θεού μέσω της πίστης του Ιησού Χριστού σε όλους εκείνους που πιστεύουν. Γιατί δεν υπάρχει διάκριση, 23 επειδή όλοι αμάρτησαν και στερούνται τη δόξα του Θεού, 24 και δικαιώνονται δωρεάν με τη χάρη του μέσω της απολύτρωσης που είναι στο Χριστό Ιησού. 25 Αυτόν προκαθόρισε ο Θεός ιλαστήριο μέσω της πίστης στο αίμα του, προς ένδειξη της δικαιοσύνης του, λόγω της παράβλεψης των αμαρτημάτων που έχουν γίνει στο παρελθόν 26 κατά τη διάρκεια της ανοχής του Θεού, με σκοπό την ένδειξη της δικαιοσύνης του στον τωρινό καιρό, ώστε να είναι αυτός δίκαιος και να δικαιώνει όποιον ζει με πίστη στον Ιησού. 27 Πού είναι λοιπόν η καύχηση; Αποκλείστηκε. Μέσω ποιου νόμου; Των έργων; Όχι, αλλά μέσω του νόμου της πίστης. 28 Γιατί συμπεραίνουμε ότι ο άνθρωπος δικαιώνεται με πίστη χωρίς έργα νόμου. 29 Ή ο Θεός είναι μόνο των Ιουδαίων; Όχι και των εθνικών; Ναι, είναι και των εθνικών, 30 αν πράγματι ένας είναι ο Θεός, ο οποίος θα δικαιώσει όσους έχουν περιτομή από την πίστη και όσους έχουν ακροβυστία μέσω της πίστης. 31 Το νόμο, λοιπόν, καταργούμε με την πίστη; Είθε ποτέ να μη γίνει, αλλά το νόμο ανορθώνουμε!

1 Τι λοιπόν θα πούμε ότι έχει βρει ο Αβραάμ, ο προπάτοράς μας κατά σάρκα;/ 2 Γιατί, αν ο Αβραάμ δικαιώθηκε από έργα, έχει καύχημα· αλλά όχι προς το Θεό. 3 Γιατί, τι λέει η Γραφή; Πίστεψε τότε ο Αβραάμ στο Θεό και του λογαριάστηκε για δικαίωση. 4 Όμως στον εργαζόμενο ο μισθός δε λογαριάζεται ως χάρη, αλλά ως οφειλή. 5 Σ’ όποιον όμως δεν εργάζεται, αλλά πιστεύει σ’ αυτόν που δικαιώνει τον ασεβή, λογαριάζεται η πίστη του για δικαίωση. 6 Καθώς ακριβώς και ο Δαβίδ αναφέρει για το μακαρισμό του ανθρώπου στον οποίο ο Θεός λογαριάζει δικαιοσύνη χωρίς έργα: 7 Μακάριοι αυτοί που τους αφέθηκαν οι ανομίες και αυτοί που τους επικαλύφτηκαν οι αμαρτίες 8 Μακάριος ο άνθρωπος στον οποίο δε λογάριασε ο Κύριος αμαρτία. 9 Ο μακαρισμός λοιπόν αυτός, είναι μόνο γι’ αυτούς που έχουν την περιτομή ή και γι’ αυτούς που έχουν την ακροβυστία; Γιατί λέμε: Λογαριάστηκε στον Αβραάμ η πίστη για δικαίωση. 10 Πώς λοιπόν του λογαριάστηκε; Όταν ήταν με περιτομή ή με ακροβυστία; Όχι όταν ήταν με περιτομή, αλλά με ακροβυστία. 11 Και έλαβε το σημείο της περιτομής, σαν σφραγίδα της δικαιοσύνης που προερχόταν από την πίστη την οποία είχε με την ακροβυστία, για να είναι αυτός πατέρας όλων εκείνων που πιστεύουν με την ακροβυστία, ώστε να λογαριαστεί και σ’ αυτούς η δικαίωση. 12 Και να είναι πατέρας αυτών που έχουν περιτομή, που όχι μόνο κατάγονται από εκείνους που έχουν περιτομή, αλλά και που στοιχίζονται περπατώντας στα ίχνη της πίστης του πατέρα μας Αβραάμ, την οποία είχε με την ακροβυστία.

13 Γιατί δε δόθηκε με νόμο η υπόσχεση στον Αβραάμ ή στο σπέρμα του, το να είναι αυτός κληρονόμος του κόσμου, αλλά με δικαίωση πίστης. 14 Γιατί, αν οι κληρονόμοι προέρχονταν από το νόμο, έχει κενωθεί η πίστη, και έχει καταργηθεί η υπόσχεση. 15 Επειδή ο νόμος κατεργάζεται οργή. Όπου όμως δεν υπάρχει νόμος, δεν υπάρχει ούτε παράβαση. 16 Γι’ αυτό η υπόσχεση δίνεται με την πίστη, για να είναι κατά χάρη, ώστε η υπόσχεση να είναι βέβαιη στον κάθε απόγονο, όχι μόνο σ’ όποιον προέρχεται από το νόμο, αλλά και σ’ όποιον προέρχεται από την πίστη που είχε ο Αβραάμ, που είναι πατέρας όλων μας 17 καθώς είναι γραμμένο: Πατέρα πολλών εθνών σε έχω θέσει. Ο Αβραάμ πίστεψε απέναντι σ’ αυτόν το Θεό που ζωοποιεί τους νεκρούς και καλεί όσα δεν υπάρχουν σαν να υπάρχουν. 18 Ο οποίος, παρόλο που δεν είχε ελπίδα, πίστεψε στην ελπίδα, στο ότι αυτός θα γίνει πατέρας πολλών εθνών, σύμφωνα με αυτό που του είχε ειπωθεί: Έτσι αναρίθμητο θα είναι το σπέρμα σου. 19 Και χωρίς να ασθενήσει στην πίστη, παρατήρησε το σώμα του να είναι ήδη νεκρωμένο – ήταν περίπου εκατό ετών – όπως και τη νέκρωση της μήτρας της Σάρρας. 20 Στην υπόσχεση όμως του Θεού δεν αμφέβαλε με την απιστία, αλλά ενδυναμώθηκε με την πίστη και έδωσε δόξα στο Θεό 21 και πείστηκε πλήρως ότι αυτό που έχει επαγγελθεί είναι δυνατός και να το κάνει. 22 Γι’ αυτό και η πίστη τού λογαριάστηκε για δικαίωση. 23 Δε γράφτηκε όμως μόνο γι’ αυτόν ότι του λογαριάστηκε, 24 αλλά και για εμάς, στους οποίους μέλλει να λογαριάζεται, σ’ όσους πιστεύουν σ’ εκείνον που έγειρε τον Ιησού τον Κύριό μας από τους νεκρούς. 25 Ο οποίος παραδόθηκε για τα παραπτώματά μας και εγέρθηκε για τη δικαίωσή μας.

1 Δικαιωθήκαμε λοιπόν από την πίστη και έχουμε ειρήνη με το Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, 2 διαμέσου του οποίου έχουμε και την είσοδο με την πίστη στη χάρη αυτή στην οποία έχουμε σταθεί· και καυχιόμαστε για την ελπίδα της δόξας του Θεού. 3 Και όχι μόνο αυτό, αλλά και καυχιόμαστε μέσα στις θλίψεις, ξέροντας ότι η θλίψη κατεργάζεται υπομονή, 4 και η υπομονή δοκιμασμένο χαρακτήρα, και ο δοκιμασμένος χαρακτήρας ελπίδα. 5 Και η ελπίδα δεν καταντροπιάζει, γιατί η αγάπη του Θεού έχει ξεχυθεί στις καρδιές μας μέσω του Πνεύματος του Αγίου που μας δόθηκε. 6 Ακόμη γιατί, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη ασθενείς, ο Χριστός κατά τον κατάλληλο καιρό πέθανε υπέρ των ασεβών. 7 Γιατί μόλις και μετά βίας υπέρ ενός δικαίου κανείς θα πεθάνει. Επειδή για τον αγαθό άνθρωπο ίσως κανείς και τολμά να πεθάνει. 8 Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σ’ εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας. 9 Πολύ περισσότερο, λοιπόν, τώρα που δικαιωθήκαμε με το αίμα του θα σωθούμε μέσω αυτού από την οργή. 10 Γιατί αν, όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με το Θεό μέσω του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, αφού συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του. 11 Και όχι μόνο αυτό, αλλά και καυχιόμαστε έχοντας σχέση με το Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου τώρα λάβαμε τη συμφιλίωση.