23 Ήταν λοιπόν ανάγκη αφενός τα απεικονίσματα εκείνων που είναι στους ουρανούς να καθαρίζονται με αυτά, αφετέρου τα ίδια τα επουράνια πράγματα να καθαρίζονται με καλύτερες θυσίες από αυτές. 24 Γιατί ο Χριστός δεν εισήλθε σε χειροποίητα Άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα στο πρόσωπο του Θεού για χάρη μας. 25 Ούτε εισήλθε για να προσφέρει πολλές φορές τον εαυτό του, όπως ακριβώς ο αρχιερέας εισέρχεται στα Άγια των Αγίων κάθε έτος με ξένο αίμα, 26 επειδή θα έπρεπε αυτός να πάθει πολλές φορές από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου. Τώρα όμως μια για πάντα έχει φανερωθεί στη συντέλεια των αιώνων, για να εκτοπίσει την αμαρτία με τη θυσία του. 27 Και καθόσον απομένει στους ανθρώπους μια φορά για πάντα να πεθάνουν και μετά από αυτό έρχεται κρίση, 28 έτσι γίνεται και με το Χριστό, αφού μια φορά για πάντα προσφέρθηκε, για να φέρει πάνω του τις αμαρτίες πολλών, για δεύτερη φορά, χωρίς να βαστάζει αμαρτίες, θα φανεί σ’ αυτούς που τον περιμένουν για σωτηρία.

1 Γιατί, αφού ο νόμος έχει τη σκιά των μελλοντικών αγαθών, όχι την ίδια την εικόνα των πραγμάτων, δε δύναται ποτέ να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται κάθε έτος με τις ίδιες θυσίες, τις οποίες προσφέρουν συνεχώς. 2 Επειδή δε θα έπαυαν να προσφέρονται, γιατί δε θα είχαν πλέον καμιά συνείδηση αμαρτιών αυτοί που λατρεύουν, αφού θα είχαν καθαριστεί μια φορά για πάντα; 3 Αλλά με αυτές γίνεται ανάμνηση αμαρτιών κάθε έτος· 4 γιατί είναι αδύνατο αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες. 5 Γι’ αυτό, όταν εισέρχεται ο Υιός στον κόσμο, λέει: Θυσία και προσφορά δε θέλησες, αλλά μου κατασκεύασες σώμα· 6 σε ολοκαυτώματα και σε θυσίες για αμαρτίες δεν ευαρεστήθηκες. 7 Τότε είπα: Ιδού, έχω έρθει, - στο κυλινδρικό βιβλίο είναι γραμμένο για μένα - για να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου. 8 Αφού λέει πιο πάνω ότι θυσίες και προσφορές και ολοκαυτώματα και θυσίες για αμαρτίες δε θέλησες ούτε ευαρεστήθηκες σ’ αυτές, οι οποίες σύμφωνα με το νόμο προσφέρονται, 9 τότε έχει πει: Ιδού, έχω έρθει, για να κάνω το θέλημά σου. Αναιρεί το πρώτο, για να στήσει το δεύτερο. 10 Μέσα σ’ αυτό το θέλημα είμαστε αγιασμένοι μέσω της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού μια φορά για πάντα. 11 Και βέβαια, κάθε ιερέας έχει σταθεί κάθε ημέρα λειτουργώντας και προσφέροντας τις ίδιες θυσίες πολλές φορές, οι οποίες ποτέ δε δύνανται να αφαιρέσουν αμαρτίες. 12 Αυτός, όμως, αφού πρόσφερε μία θυσία για αμαρτίες συνεχώς, κάθισε στα δεξιά του Θεού 13 και στο εξής είναι που περιμένει, ωσότου τεθούν οι εχθροί του υποπόδιο των ποδιών του. 14 Γιατί με μία προσφορά έχει τελειοποιήσει συνεχώς αυτούς που αγιάζονται. 15 Το μαρτυρεί επίσης σ’ εμάς και το Πνεύμα το Άγιο. Γιατί μετά από αυτό που έχει πει: 16 «Αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω με αυτούς μετά τις ημέρες εκείνες», λέει ο Κύριος: «Είναι που θα δώσω τους νόμους μου πάνω στις καρδιές τους και πάνω στη διάνοιά τους θα τους γράψω, 17 ύστερα προσθέτει, και τις αμαρτίες τους και τις ανομίες τους δε θα τις θυμάμαι πια». 18 Όπου, λοιπόν, υπάρχει άφεση αυτών δε γίνεται πια προσφορά θυσίας για αμαρτίες.

19 Επειδή έχουμε λοιπόν, αδελφοί, παρρησία για την είσοδό μας στα Άγια των Αγίων με το αίμα του Ιησού, 20 είσοδο που εγκαινίασε σ’ εμάς με οδό πρόσφατη και ζωντανή διαμέσου του καταπετάσματος, τουτέστι της σάρκας του, 21 και επειδή έχουμε Ιερέα μέγα στον οίκο του Θεού, 22 ας προσερχόμαστε με ειλικρινή καρδιά, με πλήρη βεβαιότητα πίστης, έχοντας ραντισμένες τις καρδιές από κακή συνείδηση και λουσμένοι στο σώμα με καθαρό νερό. 23 Ας κατέχουμε σταθερά την ομολογία της ελπίδας μας άκαμπτη, γιατί πιστός είναι Εκείνος που έδωσε την υπόσχεση. 24 Και ας κατανοούμε ο ένας τον άλλο, για να ερεθιστούμε προς την αγάπη και τα καλά έργα, 25 χωρίς να εγκαταλείπουμε τη συναγωγή μας στο ίδιο μέρος καθώς είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά ας προτρέπουμε γι’ αυτήν, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε να πλησιάζει η Ημέρα. 26 Γιατί αν εμείς αμαρτάνουμε εκούσια μετά από τότε που λάβαμε την επίγνωση της αλήθειας, δεν υπολείπεται πια θυσία για αμαρτίες, 27 αλλά μια φοβερή αναμονή για κρίση και για σφοδρή φωτιά που μέλλει να καταφάει τους ενάντιους στο Θεό. 28 Αν αθετήσει κάποιος το νόμο του Μωυσή, πεθαίνει χωρίς έλεος, με την κατάθεση δύο ή τριών μαρτύρων. 29 Πόσο νομίζετε χειρότερη τιμωρία θα αξιωθεί εκείνος που καταπάτησε τον Υιό του Θεού και που θεώρησε κοινό με τους άλλους ανθρώπους το αίμα της διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και που έβρισε το Πνεύμα της χάρης; 30 Γιατί ξέρουμε αυτόν που είπε: Σ’ εμένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα ανταποδώσω. Και πάλι: Θα κρίνει ο Κύριος το λαό του. 31 Φοβερό είναι το να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού Θεού! 32 Και να θυμάστε τις προηγούμενες ημέρες, κατά τις οποίες, αφού φωτιστήκατε, υπομείνατε πολλή άθληση παθημάτων. 33 Αφενός άλλοτε με ονειδισμούς και με θλίψεις σάς έκαναν θέατρο, αφετέρου άλλοτε γίνατε συμμέτοχοι με αυτούς που τους συμπεριφέρονταν έτσι. 34 Και πράγματι, με τους φυλακισμένους συμπάσχατε και την αρπαγή των υπαρχόντων σας τη δεχτήκατε με χαρά, γνωρίζοντας ότι έχετε για τους εαυτούς σας καλύτερα και μόνιμα υπάρχοντα. 35 Να μην αποβάλετε λοιπόν την παρρησία σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία. 36 Γιατί έχετε ανάγκη από υπομονή, για να κάνετε το θέλημα του Θεού και να κερδίσετε την υπόσχεση. 37 Γιατί ακόμα πολύ λίγος χρόνος μένει, ο ερχόμενος θα έρθει και δε θα χρονίσει. 38 Ο δίκαιός μου, όμως, θα ζήσει από την πίστη, και αν υποχωρήσει, δεν ευαρεστείται η ψυχή μου σ’ αυτόν. 39 Εμείς όμως δεν είμαστε άνθρωποι υποχώρησης, για να χαθούμε, αλλά είμαστε άνθρωποι πίστης, για να διατηρήσουμε τη σωτηρία της ψυχής μας.

1 Και πίστη είναι η υπόσταση εκείνων που ελπίζουμε, η βεβαιότητα των πραγμάτων που δε βλέπουμε. 2 Γιατί με αυτήν απόκτησαν καλή μαρτυρία οι παλαιότεροι. 3 Με την πίστη νοούμε ότι δημιουργήθηκαν οι αιώνες με το λόγο του Θεού, ώστε να έχουν γίνει αυτά που βλέπονται από εκείνα που δε φαίνονται. 4 Με την πίστη ο Άβελ πρόσφερε στο Θεό θυσία περισσότερο αποδεκτή παρά ο Κάιν, μέσω της οποίας δόθηκε μαρτυρία πως είναι δίκαιος, αφού έδωσε μαρτυρία πάνω στα δώρα του ο ίδιος ο Θεός, και μέσω αυτής της πίστης, αν και πέθανε, ακόμα λαλεί. 5 Με την πίστη ο Ενώχ μετατέθηκε στον ουρανό για να μη δει θάνατο, και δε βρισκόταν γιατί τον μετάθεσε ο Θεός. Γιατί πριν από τη μετάθεσή του είχε δοθεί μαρτυρία πως είχε ευαρεστήσει το Θεό. 6 Και χωρίς πίστη είναι αδύνατο να ευαρεστήσει κανείς το Θεό· γιατί εκείνος που προσέρχεται στο Θεό πρέπει να πιστέψει ότι υπάρχει και ότι γίνεται μισθαποδότης σ’ αυτούς που τον εκζητούν. 7 Με την πίστη, αφού δόθηκε χρησμός από το Θεό στο Νώε για εκείνα που ακόμα δε βλέπονταν, φέρθηκε με ευλάβεια και κατασκεύασε κιβωτό για τη σωτηρία του οίκου του, μέσω της οποίας κατέκρινε τον κόσμο, και έγινε κληρονόμος της δικαίωσης σύμφωνα με την πίστη. 8 Με την πίστη ο Αβραάμ υπάκουσε, όταν καλέστηκε για να εξέλθει σε τόπο τον οποίο έμελλε να λαβαίνει ως κληρονομιά, και εξήλθε μη γνωρίζοντας καλά πού έρχεται. 9 Με την πίστη παροίκησε στη γη της υπόσχεσης σαν σε ξένη χώρα και κατοίκησε μέσα σε σκηνές μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, τους συγκληρονόμους αυτής της υπόσχεσης. 10 Γιατί περίμενε την πόλη που έχει τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός. 11 Με την πίστη – και ενώ αυτή η Σάρρα ήταν στείρα – ο Αβραάμ έλαβε δύναμη για να δώσει σπέρμα και παρά την προχωρημένη ηλικία του, επειδή θεώρησε πιστό Εκείνον που το υποσχέθηκε. 12 Γι’ αυτό και από έναν άνθρωπο, και μάλιστα νεκρωμένο από τα γηρατειά, γεννήθηκαν απόγονοι καθώς τα άστρα του ουρανού στο πλήθος και όπως η άμμος που είναι κοντά στο χείλος της θάλασσας, η αναρίθμητη. 13 Ζώντας σύμφωνα με την πίστη πέθαναν όλοι αυτοί, χωρίς να λάβουν τις επαγγελίες, αλλά από μακριά τις είδαν και τις χαιρέτησαν και ομολόγησαν ότι είναι ξένοι και ότι διαμένουν προσωρινά πάνω στη γη. 14 Εκείνοι λοιπόν που λένε τέτοια πράγματα φανερώνουν ότι επιζητούν μια πατρίδα. 15 Και αν βέβαια θυμούνταν εκείνη από την οποία βγήκαν, θα είχαν καιρό να επιστρέψουν. 16 Αλλά τώρα μια καλύτερη πατρίδα επιθυμούν, τουτέστι την επουράνια. Γι’ αυτό ο Θεός δεν ντρέπεται γι’ αυτούς, να επικαλείται Θεός τους· γιατί τους ετοίμασε πόλη. 17 Με την πίστη αναφέρεται ότι έχει προσφέρει ο Αβραάμ τον Ισαάκ, όταν δοκιμάστηκε, και πρόσφερε τον μονογενή του εκείνος που δέχτηκε τις επαγγελίες, 18 προς τον οποίο ειπώθηκε ότι μέσω του Ισαάκ θα κληθούν σ’ εσένα απόγονοι, 19 επειδή συλλογίστηκε ότι και από τους νεκρούς είναι δυνατός ο Θεός να τον εγείρει. Γι’ αυτό και παραβολικά έτσι τον απόχτησε. 20 Με την πίστη και ο Ισαάκ ευλόγησε τον Ιακώβ και τον Ησαύ για τα μελλοντικά. 21 Με την πίστη ο Ιακώβ πεθαίνοντας ευλόγησε καθέναν από τους γιους του Ιωσήφ, και προσκύνησε το Θεό πάνω στο άκρο της ράβδου του. 22 Με την πίστη ο Ιωσήφ τελειώνοντας η ζωή του αναφέρθηκε για την έξοδο των γιων Ισραήλ και έδωσε εντολή για τα οστά του. 23 Με την πίστη ο Μωυσής, όταν γεννήθηκε, κρύφτηκε για τρεις μήνες από τους γονείς του, γιατί είδαν το παιδί χαριτωμένο και δε φοβήθηκαν το διάταγμα του βασιλιά. 24 Με την πίστη ο Μωυσής, όταν έγινε μεγάλος, αρνήθηκε να λέγεται γιος της θυγατέρας του Φαραώ, 25 και μάλλον διάλεξε να υποφέρει κακουχίες μαζί με το λαό του Θεού παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας. 26 Επειδή θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τον ονειδισμό του Χριστού· γιατί απέβλεπε στη μισθαποδοσία. 27 Με την πίστη εγκατέλειψε την Αίγυπτο, χωρίς να φοβηθεί το θυμό του βασιλιά, γιατί καρτέρησε τον Αόρατο σαν να τον έβλεπε. 28 Με την πίστη είχε κάνει το Πάσχα και έχυσε το αίμα στις θύρες, για να μη θίξει ο εξολοθρευτής τα πρωτότοκά τους. 29 Με την πίστη σαν από ξερή γη διάβηκαν την Ερυθρά Θάλασσα, από την οποία καταπιώθηκαν, όταν αποπειράθηκαν οι Αιγύπτιοι. 30 Με την πίστη έπεσαν τα τείχη της Ιεριχώς, όταν κυκλώθηκαν για εφτά ημέρες. 31 Με την πίστη η Ραάβ η πόρνη δε χάθηκε μαζί με εκείνους που απείθησαν, όταν δέχτηκε τους κατασκόπους με ειρήνη. 32 Και τι να λέω ακόμα; Γιατί θα μου λείψει ο χρόνος να διηγούμαι για το Γεδεών, το Βαράκ, το Σαμψών, τον Ιεφθάε, το Δαβίδ και το Σαμουήλ και τους προφήτες, 33 οι οποίοι διαμέσου της πίστης κατανίκησαν βασίλεια, έκαναν έργα δικαιοσύνης, πέτυχαν την πραγματοποίηση των επαγγελιών του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, 34 έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν από στόματα μάχαιρας, δυναμώθηκαν από ασθένειες, έγιναν ισχυροί στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή παρατάξεις ξένων στρατευμάτων. 35 Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς τους ζωντανούς με ανάσταση· ενώ άλλοι ξυλοκοπήθηκαν μέχρι το θάνατο και δεν αποδέχτηκαν την απολύτρωση, για να επιτύχουν μια καλύτερη ανάσταση. 36 Και άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμα και δεσμά και φυλακή. 37 Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέθαναν με φόνο από μάχαιρα, περιήλθαν με προβιές, με δέρματα κατσικιών, στερούνταν, θλίβονταν, κακουχούνταν, 38 – για τους οποίους δεν ήταν άξιος ο κόσμος – πλανιόνταν σε ερημιές και σε όρη και σε σπηλιές και στις τρύπες της γης. 39 Και αυτοί όλοι, αν και είχαν καλή μαρτυρία μέσω της πίστης τους, δεν απόκτησαν την υπόσχεση, 40 γιατί ο Θεός πρόβλεψε για μας κάτι καλύτερο, για να μην τελειοποιηθούν χωρίς εμάς.