12 Γι’ αυτό, όπως ακριβώς μέσω ενός ανθρώπου εισήλθε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι σε όλους τους ανθρώπους ο θάνατος πέρασε, εφόσον όλοι αμάρτησαν... 13 – Γιατί μέχρι τότε που δόθηκε ο νόμος υπήρχε αμαρτία στον κόσμο, αλλά αμαρτία δεν καταλογίζεται όταν δεν υπάρχει νόμος. 14 Παρόλ’ αυτά ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι το Μωυσή και πάνω σ’ αυτούς που δεν αμάρτησαν κατά τρόπο όμοιο με την παράβαση του Αδάμ, που είναι τύπος του μελλοντικού. 15 Αλλά όπως είναι το παράπτωμα δεν είναι έτσι και το χάρισμα. Γιατί αν με το παράπτωμα του ενός πέθαναν οι πολλοί, πολύ περισσότερο περίσσεψε στους πολλούς η χάρη του Θεού και η δωρεά με τη χάρη που προέρχεται από τον ένα άνθρωπο, τον Ιησού Χριστό. 16 Και δε συνέβηκε με το δώρο όπως συνέβηκε με το παράπτωμα μέσω του ενός ανθρώπου που αμάρτησε. Γιατί αφενός η κρίση που επήλθε από ένα παράπτωμα οδήγησε σε καταδίκη, αφετέρου το χάρισμα από πολλά παραπτώματα οδηγεί σε δικαίωση. 17 Γιατί, αν με το παράπτωμα του ενός ανθρώπου ο θάνατος βασίλεψε μέσω αυτού του ενός, πολύ περισσότερο αυτοί που λαβαίνουν το περίσσευμα της χάρης και τη δωρεά της δικαίωσης, με ζωή θα βασιλέψουν μέσω του ενός Ιησού Χριστού.– 18 Άρα, λοιπόν, όπως με ένα παράπτωμα σ’ όλους τους ανθρώπους ήρθε καταδίκη, έτσι και με μια δίκαιη πράξη σ’ όλους τους ανθρώπους ήρθε δικαίωση ζωής. 19 Γιατί, όπως ακριβώς με την παρακοή του ενός ανθρώπου οι πολλοί καταστήθηκαν αμαρτωλοί, έτσι και με την υπακοή του ενός οι πολλοί θα κατασταθούν δίκαιοι. 20 Ο νόμος λοιπόν παρεμβλήθηκε, ώστε να πλεονάσει το παράπτωμα. Όπου όμως πλεόνασε η αμαρτία, υπερπερίσσεψε η χάρη, 21 ώστε, όπως ακριβώς η αμαρτία βασίλεψε μέσω του θανάτου, έτσι και η χάρη να βασιλέψει μέσω της δικαίωσης για ζωή αιώνια, διαμέσου του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.

1 Τι λοιπόν θα πούμε; Να επιμένουμε στην αμαρτία, για να πλεονάσει η χάρη; 2 Είθε ποτέ να μη γίνει! Εμείς που πεθάναμε ως προς την αμαρτία πώς ακόμα θα ζούμε μέσα σ’ αυτήν; 3 Ή αγνοείτε ότι όσοι βαφτιστήκαμε στο Χριστό Ιησού βαφτιστήκαμε στο θάνατό του; 4 Ταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του μέσω του βαφτίσματος στο θάνατο, ώστε, όπως ακριβώς ο Χριστός εγέρθηκε από τους νεκρούς μέσω της δόξας του Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε καινούργια ζωή. 5 Γιατί αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του στο ομοίωμα του θανάτου του, τότε θα είμαστε σύμφυτοι και στην ανάστασή του· 6 επειδή γνωρίζουμε αυτό, ότι ο παλιός μας άνθρωπος σταυρώθηκε μαζί του, για να καταργηθεί το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μην υπηρετούμε πια ως δούλοι στην αμαρτία. 7 Γιατί όποιος πέθανε έχει δικαιωθεί και θεωρείται αθωωμένος από την αμαρτία. 8 Αν λοιπόν πεθάναμε μαζί με το Χριστό, πιστεύουμε ότι και θα ζήσουμε μαζί του. 9 Επειδή γνωρίσαμε ότι, αφού ο Χριστός εγέρθηκε από τους νεκρούς, δεν πεθαίνει πια, ο θάνατος δεν τον κυριεύει πια. 10 Γιατί για ό,τι πέθανε, ως προς την αμαρτία πέθανε μια φορά για πάντα· και για ό,τι ζει, ζει για το Θεό. 11 Έτσι κι εσείς να λογαριάζετε τους εαυτούς σας ότι αφενός είναι νεκροί για την αμαρτία, αφετέρου ζωντανοί για το Θεό μέσα στο Χριστό Ιησού [τον Κύριό μας]. 12 Ας μη βασιλεύει λοιπόν η αμαρτία μέσα στο θνητό σας σώμα, για να υπακούτε στις επιθυμίες του· 13 μήτε να παρουσιάζετε τα μέλη σας ως εργαλεία αδικίας για την αμαρτία, αλλά παρουσιάστε τους εαυτούς σας στο Θεό σαν ζωντανούς από τους νεκρούς, και τα μέλη σας ως εργαλεία δικαιοσύνης για το Θεό. 14 Γιατί αμαρτία δε θα σας κυριέψει· επειδή δεν είστε κάτω από νόμο, αλλά κάτω από χάρη.

15 Τι λοιπόν; Να αμαρτήσουμε, επειδή δεν είμαστε κάτω από νόμο, αλλά κάτω από χάρη; Είθε ποτέ να μη γίνει! 16 Δεν ξέρετε ότι σ’ όποιον παρουσιάζετε τους εαυτούς σας ως δούλους προς υπακοή, είστε δούλοι σ’ αυτόν που υπακούτε, ή στην αμαρτία για θάνατο ή στην υπακοή για δικαιοσύνη; 17 Ευχαριστώ όμως το Θεό, γιατί ήσασταν δούλοι της αμαρτίας, αλλά υπακούσατε με την καρδιά σας στο πρότυπο της διδαχής στο οποίο παραδοθήκατε. 18 Και αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, υποδουλωθήκατε στη δικαιοσύνη. 19 Ανθρώπινα μιλώ, εξαιτίας της αδυναμίας της σάρκας σας. Γιατί, όπως ακριβώς παρουσιάσατε τα μέλη σας υπόδουλα στην ακαθαρσία και στην ανομία, για να πράττετε την ανομία, έτσι τώρα παρουσιάστε τα μέλη σας υπόδουλα στη δικαιοσύνη προς αγιασμό. 20 Γιατί, όταν ήσασταν δούλοι της αμαρτίας, ελεύθεροι ήσασταν από τη δικαιοσύνη. 21 Ποιον καρπό, λοιπόν, είχατε τότε; Γι’ αυτά τώρα ντρέπεστε, επειδή το τέλος εκείνων είναι θάνατος. 22 Τώρα, όμως, αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία και δουλωθήκατε στο Θεό, έχετε τον καρπό σας προς αγιασμό και το τέλος ζωή αιώνια. 23 Γιατί ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, αλλά το χάρισμα του Θεού ζωή αιώνια μέσα στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας.

1 Ή αγνοείτε, αδελφοί, γιατί σ’ όσους γνωρίζουν το νόμο μιλώ, ότι ο νόμος κυριαρχεί στον άνθρωπο για όσο χρόνο ζει; 2 Γιατί η παντρεμένη γυναίκα έχει δεθεί από το νόμο με το ζωντανό άντρα. Αν όμως πεθάνει ο άντρας της, έχει απαλλαχτεί από το νόμο που αναφέρεται στον άντρα. 3 Άρα, λοιπόν, αν γίνει σύζυγος σε άλλον άντρα ενόσω ζει ο άντρας της, θα ονομαστεί μοιχαλίδα. Αν όμως πεθάνει ο άντρας της, είναι ελεύθερη από το νόμο, ώστε αυτή να μην είναι μοιχαλίδα αν γίνει σύζυγος σε άλλον άντρα. 4 Ώστε, αδελφοί μου, κι εσείς θανατωθήκατε ως προς το νόμο μέσω του σώματος του Χριστού, για να ανήκετε σε άλλον, σ’ αυτόν που εγέρθηκε από τους νεκρούς, για να καρποφορήσουμε για το Θεό. 5 Γιατί, όταν ζούσαμε με τη σαρκική φύση μας, τα πάθη των αμαρτιών που φανερώνονταν μέσω του νόμου ενεργούσαν στα μέλη μας, για να καρποφορήσουμε για το θάνατο. 6 Τώρα όμως απαλλαχτήκαμε από το νόμο, αφού πεθάναμε μέσω αυτού που μας κατείχε, ώστε να υπηρετούμε ως δούλοι με τον καινούργιο τρόπο του Πνεύματος και όχι με τον παλιό τρόπο του γράμματος.

7 Τι λοιπόν θα πούμε; Ο νόμος είναι αμαρτία; Είθε ποτέ να μη γίνει! Αλλά την αμαρτία δε γνώρισα παρά μόνο διαμέσου του νόμου. Γιατί και την επιθυμία δε θα ήξερα, αν ο νόμος δεν έλεγε: Μην επιθυμήσεις. 8 Αφορμή λοιπόν έλαβε η αμαρτία με την εντολή και κατεργάστηκε μέσα μου κάθε επιθυμία· γιατί χωρίς νόμο η αμαρτία είναι νεκρή. 9 Κι εγώ ζούσα κάποτε χωρίς νόμο, όταν όμως ήρθε η εντολή η αμαρτία ξανάζησε· 10 εγώ τότε πέθανα, και βρέθηκε από εμένα η εντολή που μου δόθηκε για ζωή, αυτή να με φέρει στο θάνατο. 11 Γιατί η αμαρτία έλαβε αφορμή μέσω της εντολής και με εξαπάτησε, και μέσω αυτής με σκότωσε. 12 Ώστε, πράγματι, ο νόμος είναι άγιος, και η εντολή άγια και δίκαιη και αγαθή. 13 Το αγαθό, λοιπόν, έγινε για μένα θάνατος; Είθε ποτέ να μη γίνει! Αλλά η αμαρτία, για να φανεί ως αμαρτία, μέσω του αγαθού κατεργάστηκε σ’ εμένα το θάνατο, ώστε να γίνει υπερβολικά αμαρτωλή η αμαρτία μέσω της εντολής. 14 Γιατί ξέρουμε ότι ο νόμος είναι πνευματικός, εγώ όμως είμαι σάρκινος, πουλημένος κάτω από την αμαρτία. 15 Επειδή δε γνωρίζω αυτό που κατεργάζομαι. Γιατί δεν πράττω τούτο, αυτό που θέλω, αλλά κάνω τούτο, αυτό που μισώ. 16 Αν όμως κάνω τούτο, αυτό που δε θέλω, συμφωνώ με το νόμο ότι είναι καλός. 17 Τώρα, όμως, εγώ πια δεν κατεργάζομαι αυτό, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου. 18 Γιατί ξέρω ότι δεν κατοικεί μέσα μου, τουτέστι μέσα στη σάρκα μου, αγαθό· γιατί το να θέλω παρευρίσκεται σ’ εμένα, αλλά το να κατεργάζομαι το καλό, όχι. 19 Γιατί δεν κάνω το αγαθό που θέλω, αλλά πράττω τούτο, το κακό που δεν θέλω. 20 Αν όμως κάνω τούτο, αυτό που εγώ δεν θέλω, εγώ πια δεν το κατεργάζομαι, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου. 21 Άρα βρίσκω αυτόν το νόμο, ότι ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, σ’ εμένα το κακό παρευρίσκεται. 22 Γιατί ευχαριστιέμαι στο νόμο του Θεού κατά τον εσωτερικό μου άνθρωπο, 23 αλλά βλέπω άλλο νόμο στα μέλη μου, που αντιστρατεύεται στο νόμο του νου μου και με αιχμαλωτίζει στο νόμο της αμαρτίας που είναι στα μέλη μου. 24 Ταλαίπωρος εγώ ο άνθρωπος! Ποιος θα με σώσει από το σώμα του θανάτου τούτου; 25 Ευχαριστώ όμως το Θεό – αυτός θα το κάνει μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. Άρα, λοιπόν, αφενός εγώ ο ίδιος με το νου μου υπηρετώ ως δούλος στο νόμο του Θεού, αφετέρου με τη σάρκα μου στο νόμο της αμαρτίας.