25 Γιατί δε θέλω εσείς να αγνοείτε, αδελφοί, αυτό το μυστήριο, για να μη θεωρείτε τους εαυτούς σας φρόνιμους, ότι έχει γίνει πώρωση μερικώς στο λαό Ισραήλ, μέχρις ότου εισέλθει η πληρότητα των εθνικών. 26 Και έτσι όλος ο λαός Ισραήλ θα σωθεί καθώς είναι γραμμένο: Θα έρθει από τη Σιών ο ωτήρας, θα απομακρύνει τις ασέβειες από τον Ιακώβ. 27 Και αυτή είναι η διαθήκη από μέρους μου με αυτούς, όταν αφαιρέσω τις αμαρτίες τους. 28 Βέβαια, όσον αφορά το ευαγγέλιο είναι εχθροί για χάρη σας, αλλά όσον αφορά την εκλογή τους είναι αγαπητοί για τους πατέρες τους. 29 Γιατί είναι αμεταμέλητα τα χαρίσματα και η κλήση του Θεού. 30 Γιατί, όπως ακριβώς εσείς κάποτε απειθήσατε στο Θεό, τώρα όμως ελεηθήκατε με την απείθεια τούτων, 31 έτσι και αυτοί τώρα απείθησαν στο έλεος που έγινε σ’ εσάς, ώστε κι αυτοί [τώρα] να ελεηθούν. 32 Γιατί ο Θεός συνέκλεισε όλους σε απείθεια, για να τους ελεήσει όλους. 33 Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του και ανεξιχνίαστες οι οδοί του! 34 Γιατί ποιος γνώρισε το νου του Κυρίου; Ή ποιος έγινε σύμβουλός του; 35 Ή ποιος του έδωσε από πριν, για να του ανταποδοθεί; 36 Γιατί από αυτόν και μέσω αυτού και σε αυτόν είναι τα πάντα. Σε αυτόν η δόξα στους αιώνες. Αμήν.

1 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, με τους οικτιρμούς του Θεού, να παρουσιάσετε τα σώματά σας σαν θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στο Θεό, που είναι η λογική λατρεία σας. 2 Και μη συμμορφώνεστε με τον αιώνα τούτο, αλλά να μεταμορφώνεστε με την ανακαίνιση του νου σας, για να δοκιμάζετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο. 3 Γιατί λέω με τη χάρη που μου δόθηκε σε καθέναν που είναι μεταξύ σας να μη φρονεί παραπάνω απ’ ό,τι πρέπει να φρονεί, αλλά να φρονεί έτσι ώστε να σωφρονεί, ανάλογα σε καθέναν όπως ο Θεός μοίρασε το μέτρο της πίστης. 4 Γιατί, όπως ακριβώς σε ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη και όλα τα μέλη δεν έχουν την ίδια λειτουργία, 5 έτσι κι εμείς οι πολλοί είμαστε ένα σώμα στο Χριστό και ο καθένας είμαστε μέλη ο ένας του άλλου. 6 Έχοντας, λοιπόν, χαρίσματα διάφορα, ας τα χρησιμοποιούμε κατά τη χάρη που μας δόθηκε, είτε προφητεία, κατά την αναλογία της πίστης· 7 είτε διακονία, στη διακονία· είτε είναι αυτός που διδάσκει, στη διδασκαλία· 8 είτε αυτός που προτρέπει, στην προτροπή. Όποιος δίνει από τα αγαθά του ας το κάνει με γενναιοδωρία· ο προϊστάμενος ας διευθύνει με ζήλο· όποιος ελεεί ας ελεεί με ιλαρότητα.

9 Η αγάπη ας είναι ανυπόκριτη. Να απεχθάνεστε το κακό και να προσκολλάστε στο αγαθό. 10 Ως προς τη φιλαδελφία να είστε φιλόστοργοι ο ένας προς τον άλλο. Ως προς την εκτίμηση να προηγείται ο ένας του άλλου. 11 Ως προς το ζήλο να μην είστε οκνηροί, ως προς το πνεύμα να βράζετε, στον Κύριο να υπηρετείτε ως δούλοι. 12 Στην ελπίδα να χαίρετε, στη θλίψη να υπομένετε, στην προσευχή να επιμένετε καρτερικά. 13 Στις ανάγκες των αγίων να συμμετέχετε, τη φιλοξενία να επιδιώκετε. 14 Ευλογείτε όσους σας καταδιώκουν, ευλογείτε και μην καταριέστε. 15 Να χαίρετε με όσους χαίρονται, να κλαίτε με όσους κλαίνε. 16 Το ίδιο πράγμα να φρονείτε μεταξύ σας· να μην φρονείτε υψηλά πράγματα, αλλά με τους ταπεινούς να συγκαταβαίνετε. Μη θεωρείτε τους εαυτούς σας φρόνιμους. 17 Σε κανέναν να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού. Να προνοείτε τα καλά μπροστά σε όλους τους ανθρώπους. 18 Αν είναι δυνατό, όσο εξαρτάται από εσάς, να ειρηνεύετε με όλους τους ανθρώπους. 19 Να μην εκδικείστε τους εαυτούς σας, αγαπητοί, αλλά δώστε τόπο στην οργή, γιατί είναι γραμμένο: Σ’ εμένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Κύριος. 20 Αλλά αν πεινά ο εχθρός σου, δώσε του να φάει. Αν διψά, δώσε του να πιει. Γιατί κάνοντας αυτό θα μαζέψεις πυρωμένα κάρβουνα πάνω στο κεφάλι του. 21 Μη νικιέσαι από το κακό, αλλά νίκα με το αγαθό το κακό.

1 Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις εξουσίες που υπερέχουν. Γιατί δεν υπάρχει εξουσία παρά μόνο από το Θεό, και αυτές που υπάρχουν είναι ταγμένες από το Θεό. 2 Ώστε αυτός που αντιτάσσεται στην εξουσία έχει αντισταθεί στη διαταγή του Θεού, και εκείνοι που έχουν αντισταθεί θα λάβουν στους εαυτούς τους καταδίκη. 3 Γιατί οι άρχοντες δεν είναι φόβος για τα αγαθά έργα, αλλά για τα κακά. Θέλεις λοιπόν να μη φοβάσαι την εξουσία; Κάνε το αγαθό και θα έχεις έπαινο από αυτή· 4 γιατί είναι διάκονος του Θεού για σένα στο αγαθό. Αν όμως κάνεις το κακό, να φοβάσαι· γιατί δε φορά τη μάχαιρα χωρίς λόγο. Επειδή είναι διάκονος του Θεού, εκδικητής, για να εκτελέσει την οργή σ’ αυτόν που πράττει το κακό. 5 Γι’ αυτό είναι ανάγκη να υποτάσσεται κανείς όχι μόνο για την οργή, αλλά και για τη συνείδηση. 6 Επειδή γι’ αυτό και φόρους πληρώνετε: γιατί είναι δημόσιοι υπηρέτες του Θεού που ασχολούνται συνεχώς ακριβώς σε αυτήν την υπηρεσία. 7 Αποδώστε σε όλους τις οφειλές: το φόρο σ’ αυτόν που οφείλεται ο φόρος, το δασμό σ’ αυτόν που οφείλεται ο δασμός, το σεβασμό σ’ αυτόν που οφείλεται ο σεβασμός, την τιμή σ’ αυτόν που οφείλεται η τιμή.

8 Σε κανέναν να μην οφείλετε τίποτα παρά μόνο το να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Γιατί εκείνος που αγαπά τον άλλο έχει εκπληρώσει το νόμο. 9 Γιατί το μη μοιχέψεις, μη φονεύσεις, μην κλέψεις, μην επιθυμήσεις, και οποιαδήποτε άλλη εντολή, σ’ αυτόν το λόγο ανακεφαλαιώνεται, στο: Να αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. 10 Η αγάπη δεν εργάζεται κακό στον πλησίον. Εκπλήρωση λοιπόν του νόμου είναι η αγάπη.

11 Και αυτό να πράττετε, επειδή ξέρετε τον καιρό που ζούμε· γιατί είναι ήδη ώρα εσείς να εγερθείτε από τον ύπνο, γιατί τώρα είναι πιο κοντά σ’ εμάς η σωτηρία παρά τότε που πιστέψαμε. 12 Η νύχτα προχώρησε και η ημέρα έχει πλησιάσει. Ας αποθέσουμε, λοιπόν, τα έργα του σκότους και ας ντυθούμε τα όπλα του φωτός. 13 Ας περπατήσουμε ευπρεπώς όπως την ημέρα, όχι σε οργιώδη φαγοπότια και μεθύσια, όχι σε ανηθικότητες του κρεβατιού και σε ασέλγειες, όχι σε έριδες και ζήλιες. 14 Αλλά ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό και μην προνοείτε για τη σάρκα στο να ικανοποιείτε τις επιθυμίες της.

1 Τον ασθενή όμως στην πίστη να τον δέχεστε, χωρίς να επικρίνετε τους διαλογισμούς του. 2 Ο ένας πιστεύει ότι μπορεί να φάει απ’ όλα, αλλά ο ασθενής τρώει λάχανα. 3 Αυτός που τρώει ας μην εξουθενώνει εκείνον που δεν τρώει, κι εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει αυτόν που τρώει, γιατί ο Θεός τον δέχτηκε. 4 Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις ξένο υπηρέτη; Ως προς το δικό του κύριο στέκεται ή πέφτει – θα σταθεί όμως, γιατί ο Κύριος είναι δυνατός να τον κάνει να σταθεί. 5 Γιατί, βέβαια, ο ένας κρίνει ανώτερη μια ημέρα από άλλη ημέρα, ο άλλος όμως κρίνει ότι κάθε ημέρα είναι ίδια. Καθένας μέσα στο δικό του νου ας πειστεί πλήρως. 6 Αυτός που φρονεί την ημέρα ανώτερη, τη φρονεί για τον Κύριο. Και αυτός που τρώει, για τον Κύριο τρώει, γιατί ευχαριστεί το Θεό. Και αυτός που δεν τρώει, για τον Κύριο δεν τρώει και ευχαριστεί το Θεό. 7 Γιατί κανείς από εμάς δε ζει για τον εαυτό του και κανείς δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. 8 Γιατί, είτε ζούμε, για τον Κύριο ζούμε, είτε πεθαίνουμε, για τον Κύριο πεθαίνουμε. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, του Κυρίου είμαστε. 9 Γιατί γι’ αυτό ο Χριστός πέθανε και έζησε, για να κυριαρχήσει και στους νεκρούς και στους ζωντανούς. 10 Εσύ όμως γιατί κρίνεις τον αδελφό σου; Ή κι εσύ γιατί εξουθενώνεις τον αδελφό σου; Γιατί όλοι θα παρουσιαστούμε στο βήμα του Θεού. 11 Επειδή είναι γραμμένο: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος, ότι σ’ εμένα θα κάμψει κάθε γόνατο και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει τη δόξα του Θεού. 12 Άρα, λοιπόν, καθένας μας για τον εαυτό του θα δώσει λόγο στο Θεό.