1 Ιάκωβος, δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, προς τις δώδεκα φυλές που είναι στη διασπορά· χαίρετε.

2 Όλη τη χαρά να θεωρήσετε πως έχετε, αδελφοί μου, όταν περιπέσετε μέσα σε ποικίλες δοκιμασίες, 3 γνωρίζοντας ότι η δοκιμή της πίστης σας κατεργάζεται υπομονή. 4 Και η υπομονή ας έχει έργο τέλειο, για να είστε τέλειοι και ολόκληροι, χωρίς να σας λείπει τίποτε. 5 Και αν κάποιος από εσάς έχει έλλειψη σοφίας, ας ζητά από το Θεό που δίνει σε όλους απλόχερα και χωρίς να επιπλήττει, και θα του δοθεί. 6 Ας ζητάει όμως με πίστη, χωρίς καθόλου να αμφιβάλλει. Γιατί αυτός που αμφιβάλλει έχει μοιάσει με κύμα της θάλασσας, που κινείται και ωθείται από τον άνεμο εδώ κι εκεί. 7 Ας μη νομίζει, βεβαίως, ο άνθρωπος εκείνος ότι θα λάβει κάτι από τον Κύριο· 8 είναι άνθρωπος δίγνωμος, ακατάστατος σε όλες τις οδούς του.

9 Ας καυχιέται, λοιπόν, ο αδελφός ο ταπεινός στην ανύψωσή του, 10 και ο πλούσιος στην ταπείνωσή του, γιατί σαν άνθος χορταριού θα παρέλθει. 11 Γιατί ανάτειλε ο ήλιος μαζί με τον καύσωνα και ξέρανε το χορτάρι και το άνθος του κατέπεσε και η ομορφιά της όψης του χάθηκε. Έτσι και ο πλούσιος θα μαραθεί μέσα στις πορείες της ζωής του.

12 Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει δοκιμασία, γιατί όταν γίνει δόκιμος, θα λάβει το στέφανο της ζωής, τον οποίο [ο Κύριος] υποσχέθηκε σ’ αυτούς που τον αγαπούν. 13 Κανείς, όταν πειράζεται, ας μη λέει: «Από το Θεό πειράζομαι». Γιατί ο Θεός δεν πειράζεται από κακά και αυτός δεν πειράζει κανέναν. 14 Αλλά καθένας πειράζεται από τη δική του επιθυμία, όταν έλκεται ισχυρά και δελεάζεται. 15 Έπειτα η επιθυμία, όταν συλλάβει, γεννά την αμαρτία· και η αμαρτία, όταν αποτελειθεί, γεννά το θάνατο. 16 Μην πλανιέστε, αδελφοί μου αγαπητοί. 17 Κάθε δόση αγαθή και κάθε δώρο τέλειο είναι από επάνω, κατεβαίνοντας από τον Πατέρα των φώτων, κοντά στον οποίο δεν υπάρχει παραλλαγή φωτεινότητας ή σκιά που να αλλάζει από την περιστροφή ουράνιων σωμάτων. 18 Επειδή το θέλησε, μας γέννησε με το λόγο της αλήθειας, για να είμαστε μια κάποια απαρχή των κτισμάτων του.

19 Να ξέρετε αυτά, αδελφοί μου αγαπητοί: ας είναι, λοιπόν, κάθε άνθρωπος γρήγορος στο να ακούσει, αργός στο να μιλήσει, αργός στην οργή. 20 Γιατί η οργή του ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη του Θεού. 21 Γι’ αυτό, να αποβάλετε κάθε ρύπο και κάθε περίσσευμα κακίας, και με πραότητα να δεχτείτε το λόγο που φυτεύτηκε μέσα σας, ο οποίος δύναται να σώσει τις ψυχές σας. 22 Να γίνεστε όμως εκτελεστές του λόγου και όχι μόνο ακροατές, εξαπατώντας τους εαυτούς σας. 23 Γιατί αν είναι κάποιος ακροατής του λόγου και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με άνθρωπο που παρατηρεί το πρόσωπο με το οποίο γεννήθηκε μέσα σε καθρέφτη. 24 Γιατί παρατήρησε τον εαυτό του και μετά απομακρύνθηκε, και αμέσως ξέχασε τι είδους ήταν. 25 Εκείνος όμως που έσκυψε από πάνω και είδε προσεκτικά μέσα στον τέλειο νόμο της ελευθερίας και παράμεινε, ο οποίος δεν έγινε ακροατής που λησμονεί αλλά εκτελεστής του έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του. 26 Αν κάποιος νομίζει πως είναι θρήσκος και δε χαλιναγωγεί τη γλώσσα του, αλλά απατά την καρδιά του, αυτού η θρησκεία είναι μάταιη. 27 Θρησκεία καθαρή και αμόλυντη μπροστά στο Θεό και Πατέρα είναι αυτή: το να επισκέπτεται κανείς ορφανούς και χήρες μέσα στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του άσπιλο από τον κόσμο.

1 Αδελφοί μου, μην έχετε με προσωποληψίες την πίστη του ένδοξου Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 2 Γιατί αν εισέλθει στη συναγωγή σας ένας άντρας με χρυσό δαχτυλίδι και με στολή λαμπρή, εισέλθει επίσης και ένας φτωχός με ρυπαρή στολή, 3 και δώσετε προσοχή σ’ αυτόν που φορά τη στολή τη λαμπρή και του πείτε: «Εσύ κάθισε εδώ καλά», και στο φτωχό πείτε: «Εσύ στάσου όρθιος εκεί ή κάθισε μπροστά και κάτω από το υποπόδιό μου», 4 δεν κάνατε διάκριση μέσα σας και δε γίνατε κριτές με διαλογισμούς κακούς; 5 Ακούστε, αδελφοί μου αγαπητοί: ο Θεός δεν εξέλεξε τους φτωχούς ως προς τον κόσμο, να γίνουν πλούσιοι σε πίστη και κληρονόμοι της βασιλείας που υποσχέθηκε σ’ αυτούς που τον αγαπούν; 6 Αλλά εσείς ατιμάσατε τον φτωχό. Οι πλούσιοι δε σας καταδυναστεύουν και αυτοί δε σας σέρνουν σε δικαστήρια; 7 Αυτοί δε βλαστημούν το καλό όνομα το οποίο κλήθηκε πάνω σας; 8 Αν βέβαια εκτελείτε το βασιλικό νόμο κατά τη Γραφή, Να αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου, καλά κάνετε. 9 Αν όμως προσωποληπτείτε, εργάζεστε αμαρτία και ελέγχεστε από το νόμο ως παραβάτες. 10 Γιατί όποιος τηρήσει όλο το νόμο και φταίξει σε ένα σημείο έχει γίνει ένοχος σε όλα. 11 Γιατί εκείνος που είπε μη μοιχεύσεις είπε και μη φονεύσεις. Αν λοιπόν δε μοιχεύεις αλλά φονεύεις, έχεις γίνει παραβάτης του νόμου. 12 Έτσι να μιλάτε και έτσι να ενεργείτε ως άνθρωποι που πρόκειται να κρίνεστε μέσω νόμου ελευθερίας. 13 Γιατί η κρίση θα είναι ανελέητη σ’ αυτόν που δεν έκανε έλεος. Το έλεος καυχιέται θριαμβεύοντας ενάντια στην κρίση.

14 Τι το όφελος, αδελφοί μου, αν κάποιος λέει πως έχει πίστη αλλά δεν έχει έργα; Μήπως δύναται η πίστη να τον σώσει; 15 Αν ένας αδελφός ή μια αδελφή είναι γυμνοί και τους λείπει η καθημερινή τροφή, 16 και τους πει κάποιος από εσάς: «Πηγαίνετε με ειρήνη, να θερμαίνεστε και να χορταίνετε», αλλά δεν τους δώσετε τα αναγκαία για το σώμα, τι το όφελος; 17 Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι νεκρή από μόνη της. 18 Αλλά κάποιος θα πει: «Εσύ έχεις πίστη κι εγώ έχω έργα». Δείξε μου την πίστη σου χωρίς τα έργα, κι εγώ θα σου δείξω από τα έργα μου την πίστη. 19 Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός· καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν. 20 Θέλεις λοιπόν να γνωρίσεις, ω άνθρωπε κενέ, ότι η πίστη χωρίς τα έργα είναι αδρανής; 21 Ο Αβραάμ ο πατέρας μας δε δικαιώθηκε από τα έργα, επειδή πρόσφερε τον Ισαάκ το γιο του πάνω στο θυσιαστήριο; 22 Βλέπεις ότι η πίστη συνεργούσε με τα έργα του και από τα έργα η πίστη τελειοποιήθηκε. 23 Και έτσι εκπληρώθηκε η Γραφή που λέει: Πίστεψε τότε ο Αβραάμ στο Θεό και του λογαριάστηκε για δικαίωση και καλέστηκε “φίλος Θεού”. 24 Βλέπετε ότι από έργα δικαιώνεται ο άνθρωπος και όχι από πίστη μόνο. 25 Όμοια επίσης και η Ραάβ η πόρνη δε δικαιώθηκε από έργα, επειδή υποδέχτηκε τους αγγελιοφόρους και τους έβγαλε από άλλη οδό; 26 Γιατί όπως ακριβώς το σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή.

1 Ας μη γίνεστε πολλοί δάσκαλοι, αδελφοί μου, γιατί ξέρετε ότι μεγαλύτερη καταδίκη θα λάβουμε. 2 Γιατί σε πολλά φταίμε όλοι. Αν κάποιος δε φταίει στα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος, δυνατός να χαλιναγωγήσει και όλο του το σώμα. 3 Και αν βάζουμε τα χαλινάρια των ίππων στα στόματά τους, για να υποτάσσονται αυτοί σ’ εμάς, τότε διευθύνουμε όλο το σώμα τους. 4 Ιδού, και τα πλοία, ενώ είναι τόσο μεγάλα και ωθούνται από σφοδρούς ανέμους, διευθύνονται από ένα πολύ μικρό πηδάλιο όπου θέλει η επιθυμία εκείνου που τα κατευθύνει. 5 Έτσι και η γλώσσα είναι μικρό μέλος και καυχιέται για μεγάλα πράγματα. Ιδού, πόσο μικρή φωτιά ανάβει κατακαίγοντας τόσο μεγάλο δάσος! 6 Και η γλώσσα είναι φωτιά. Η γλώσσα καθίσταται ο κόσμος της αδικίας ανάμεσα στα μέλη μας, αυτή που σπιλώνει όλο το σώμα και φλογίζει τον κύκλο των γενεών και φλογίζεται από τη γέεννα. 7 Γιατί κάθε άγρια φύση θηρίων και πτηνών, ερπετών και θαλάσσιων ζώων δαμάζεται και έχει δαμαστεί από τη φύση την ανθρώπινη, 8 αλλά τη γλώσσα κανείς από τους ανθρώπους δε δύναται να τη δαμάσει. Είναι ακατάστατο κακό, γεμάτη από δηλητήριο θανατηφόρο. 9 Με αυτήν ευλογούμε τον Κύριο και Πατέρα, και με αυτήν καταριόμαστε τους ανθρώπους που έχουν γίνει καθ’ ομοίωση του Θεού. 10 Από το ίδιο στόμα εξέρχεται ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, αυτά έτσι να γίνονται. 11 Μήπως η πηγή από το ίδιο άνοιγμα αναβλύζει το γλυκό και το πικρό νερό; 12 Μήπως δύναται, αδελφοί μου, η συκιά να κάνει ελιές ή η άμπελος σύκα; Ούτε το αλμυρό δύναται να κάνει γλυκό νερό.