19 Θα μου πεις τότε: «Γιατί λοιπόν ακόμα κατηγορεί; Επειδή ποιος έχει αντισταθεί στο θέλημά του;» 20 Ω άνθρωπε, μάλιστα, εσύ ποιος είσαι που αντιλέγεις στο Θεό; Μήπως θα πει το πλάσμα στον Πλάστη: «Γιατί με έκανες έτσι;» 21 Ή δεν έχει εξουσία ο κεραμέας του πηλού, από το ίδιο μείγμα να κάνει ένα σκεύος για τιμητική χρήση και άλλο για ευτελή; 22 Και τι θα πεις αν, θέλοντας ο Θεός να δείξει την οργή του και να γνωρίσει τη δύναμή του, υπόφερε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής καταρτισμένα για απώλεια, 23 και αυτό για να γνωρίσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους που προετοίμασε για δόξα; 24 Τους οποίους και κάλεσε, εμάς, όχι μόνο από Ιουδαίους αλλά και από εθνικούς, 25 όπως και στον Ωσηέ λέει: Θα καλέσω λαό μου τον μη λαό μου και αγαπημένη την μη αγαπημένη. 26 Και θα συμβεί, στον τόπο που τους ειπώθηκε: «Δεν είστε λαός μου εσείς», εκεί θα κληθούν γιοι του ζωντανού Θεού. 27 Και ο Ησαΐας φωνάζει για το λαό Ισραήλ: Αν και είναι ο αριθμός των γιων του Ισραήλ όπως η άμμος της θάλασσας, μόνο το υπόλοιπο θα σωθεί. 28 Γιατί το λόγο του θα συντελέσει και μάλιστα σύντομα θα το κάνει ο Κύριος πάνω στη γη. 29 Και καθώς έχει προείπει ο Ησαΐας: Αν ο Κύριος Σαβαώθ δεν άφηνε σ’ εμάς απογόνους, σαν τα Σόδομα θα γινόμασταν και με τα Γόμορρα θα μοιάζαμε.

30 Τι λοιπόν θα πούμε; Ότι έθνη που δεν επιδίωκαν δικαιοσύνη, κατέκτησαν δικαιοσύνη, αλλά δικαιοσύνη που προέρχεται από πίστη. 31 Ενώ ο Ισραήλ που επιδίωκε ένα νόμο δικαιοσύνης, στο νόμο δεν έφτασε. 32 Γιατί; Επειδή δεν το επιδίωξαν από την πίστη, αλλά το επιδίωξαν σαν να μπορούσε να γίνει από έργα. Σκόνταψαν στο λίθο του προσκόμματος 33 καθώς είναι γραμμένο: Ιδού, θέτω στη Σιών λίθο προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου, και όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν θα καταντροπιαστεί.

1 Αδελφοί, βέβαια η επιθυμία της δικής μου καρδιάς και η δέησή μου προς το Θεό είναι υπέρ αυτών για τη σωτηρία τους. 2 Γιατί μαρτυρώ γι’ αυτούς ότι έχουν ζήλο Θεού, αλλά όχι με επίγνωση. 3 Επειδή, αγνοώντας τη δικαίωση του Θεού και ζητώντας να στήσουν τη δική τους δικαίωση, στη δικαίωση του Θεού δεν υποτάχτηκαν. 4 Γιατί σκοπός του νόμου είναι ο Χριστός για δικαίωση σε καθέναν που πιστεύει.

5 Γιατί ο Μωυσής γράφει για τη δικαίωση που προέρχεται από το νόμο: Ο άνθρωπος που έκανε αυτά θα ζήσει μέσω αυτών. 6 Και η δικαίωση που προέρχεται από την πίστη έτσι λέει: Μην πεις στην καρδιά σου, “ποιος θα ανεβεί στον ουρανό;” Τουτέστι, για να κατεβάσει το Χριστό. 7 Ή, “ποιος θα κατεβεί στην άβυσσο;”. Τουτέστι, για να ανεβάσει το Χριστό από τους νεκρούς. 8 Αλλά τι λέει; Κοντά σου είναι ο λόγος στο στόμα σου και στην καρδιά σου. Τουτέστι ο λόγος της πίστης που κηρύττουμε. 9 Γιατί αν ομολογήσεις με το στόμα σου ως Κύριο τον Ιησού και πιστέψεις με την καρδιά σου ότι ο Θεός έγειρε αυτόν από τους νεκρούς, θα σωθείς. 10 Γιατί με την καρδιά πιστεύει κανείς για να έχει δικαίωση και με το στόμα ομολογεί για να έχει σωτηρία. 11 Επειδή λέει η Γραφή: Καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν δεν θα καταντροπιαστεί. 12 Γιατί δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα, γιατί αυτός είναι Κύριος όλων, πλούσιος σε όλους όσοι τον επικαλούνται. 13 Επειδή καθένας που θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί. 14 Πώς, λοιπόν, να επικαλεστούν αυτόν που δεν πίστεψαν; Και πώς να πιστέψουν σ’ αυτόν που δεν άκουσαν; Και πώς να ακούσουν χωρίς κάποιος να κηρύττει; 15 Και πώς να κηρύξουν αν δεν αποσταλθούν; Καθώς είναι γραμμένο: Πόσο ωραία είναι τα πόδια αυτών που ευαγγελίζουν τα αγαθά!/ 16 Αλλά δεν υπάκουσαν όλοι στο ευαγγέλιο. Γιατί ο Ησαΐας λέει: Κύριε, ποιος πίστεψε στο άκουσμα της αγγελίας μας; 17 Άρα η πίστη προέρχεται από την ακοή και η ακοή μέσω του λόγου του Χριστού. 18 Αλλά λέω: μήπως δεν άκουσαν; Βεβαιότατα! Σ’ όλη τη γη εξήλθε η φωνή τους και στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους. 19 Αλλά ρωτώ: μήπως ο Ισραήλ δε γνώρισε; Πρώτος ο Μωυσής λέει: Εγώ θα σας προκαλέσω σε ζήλια, με αυτούς που δεν είναι έθνος. Με έθνος ασύνετο θα σας παροργίσω. 20 Και ο Ησαΐας αποτολμά και λέει: Βρέθηκα από αυτούς που δε με ζητούν, εμφανίστηκα σ’ αυτούς που δε ρωτούν για μένα. 21 Ενώ προς το λαό Ισραήλ λέει: Όλη την ημέρα άπλωσα τα χέρια μου σε λαό που απειθεί και αντιλέγει.

1 Λέω, λοιπόν, μήπως απώθησε ο Θεός το λαό του; Είθε ποτέ να μη γίνει! Γιατί κι εγώ είμαι Ισραηλίτης, από το σπέρμα του Αβραάμ, από τη φυλή του Βενιαμίν. 2 Δεν απώθησε ο Θεός το λαό του που προγνώρισε. Ή δεν ξέρετε τι λέει η Γραφή στο μέρος που αναφέρει για τον Ηλία, πώς συνομιλεί με το Θεό κατά του Ισραήλ; 3 «Κύριε, τους προφήτες σου σκότωσαν, τα θυσιαστήριά σου κατάστρεψαν εντελώς, κι εγώ μόνος απόμεινα και ζητούν τη ζωή μου». 4 Αλλά τι λέει σ’ αυτόν ο χρησμός; Άφησα για τον εαυτό μου εφτά χιλιάδες άντρες, που δε γονάτισαν στη θεότητα του Βάαλ. 5 Έτσι, λοιπόν, και στο σημερινό καιρό έχει υπάρξει υπόλειμμα σύμφωνα με την εκλογή της χάρης. 6 Αν όμως είναι με χάρη, δε είναι πια από έργα, αλλιώς η χάρη δεν είναι πια χάρη. 7 Τι θα πούμε λοιπόν; Ό,τι επιζητεί ο Ισραήλ, αυτό δεν πέτυχε, οι εκλεγμένοι όμως το πέτυχαν· και οι λοιποί πωρώθηκαν, 8 καθώς είναι γραμμένο: Τους έδωσε ο θεός πνεύμα νάρκωσης, μάτια να μη βλέπουν και αυτιά να μην ακούν ως τη σημερινή ημέρα. 9 Και ο Δαβίδ λέει: Ας γίνει το τραπέζι τους παγίδα και ενέδρα, και σκάνδαλο και ανταπόδοσή τους. 10 Ας σκοτιστούν τα μάτια τους, για να μη βλέπουν, και κύρτωσε τα νώτα τους/ για πάντα.

11 Λέω, λοιπόν, μήπως σκόνταψαν, για να πέσουν; Είθε ποτέ να μη γίνει! Αλλά με το παράπτωμά τους η σωτηρία ήρθε στα έθνη, για να τους παρακινήσει σε ζηλοτυπία. 12 Και αν το παράπτωμά τους είναι πλούτος για τον κόσμο και η ήττα τους είναι πλούτος για τα έθνη, πόσο μάλλον η πλήρης προσέλευσή τους! 13 Λέω λοιπόν σ’ εσάς τους εθνικούς: Βεβαιότατα, εφόσον εγώ είμαι απόστολος των εθνών, δοξάζω τη διακονία μου 14 μήπως παρακινήσω σε ζηλοτυπία τους κατά σάρκα ομοεθνείς μου και σώσω μερικούς από αυτούς. 15 Γιατί, αν η αποβολή τους επέφερε συμφιλίωση του κόσμου με το Θεό, τι θα είναι η πρόσληψή τους παρά ζωή από τους νεκρούς; 16 Αν λοιπόν η απαρχή είναι άγια, θα είναι και η ζύμη. Και αν η ρίζα είναι άγια, θα είναι και τα κλαδιά. 17 Αν όμως μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, κι εσύ όντας αγριελιά μπολιάστηκες μεταξύ τους και έγινες συμμέτοχος της ρίζας και του πάχους της ελιάς, 18 μην καυχιέσαι κατά των κλαδιών. Αν όμως καυχιέσαι εναντίον τους, σκέψου ότι εσύ δε βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα. 19 Θα πεις λοιπόν: «Αποκόπηκαν μερικά κλαδιά, για να μπολιαστώ εγώ». 20 Καλώς. Εξαιτίας της απιστίας αποκόπηκαν, κι εσύ έχεις σταθεί εξαιτίας της πίστης. Μην υψηλοφρονείς, αλλά να φοβάσαι. 21 Γιατί αν ο Θεός δε λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, μήπως ούτε εσένα λυπηθεί. 22 Δες, λοιπόν, τη χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού: αφενός σ’ αυτούς που έπεσαν αυστηρότητα, αφετέρου σ’ εσένα χρηστότητα Θεού – αν επιμένεις στη χρηστότητα, αλλιώς κι εσύ θα αποκοπείς. 23 Αλλά κι εκείνοι, αν δεν επιμένουν στην απιστία, θα μπολιαστούν· γιατί δυνατός είναι ο Θεός πάλι να τους μπολιάσει. 24 Γιατί, αν εσύ αποκόπηκες από τη φυσική αγριελιά και μπολιάστηκες αντίθετα προς τη φύση σε ήμερη ελιά, πόσο μάλλον αυτοί που είναι σύμφωνα με τη φύση θα μπολιαστούν στη δική τους ελιά!