1 Αφού έχουμε, λοιπόν, αυτές τις επαγγελίες, αγαπητοί, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμό σάρκας και πνεύματος, επιτελώντας αγιοσύνη με φόβο Θεού.

2 Χωρέστε μας στην καρδιά σας. Κανέναν δεν αδικήσαμε, κανέναν δε φθείραμε, σε κανέναν δεν ήμασταν πλεονέκτες. 3 Για κατάκρισή σας δεν το λέω· γιατί σας έχω προείπει ότι είστε μέσα στις καρδιές μας, μαζί στο θάνατο και μαζί στη ζωή. 4 Έχω πολλή παρρησία όταν απευθύνομαι προς εσάς, έχω πολλή καύχηση για σας. Έχω γεμίσει από την παρηγοριά, υπερπερισσεύω από τη χαρά πάνω σε όλη τη θλίψη μας. 5 Και πράγματι, όταν εμείς ήρθαμε στη Μακεδονία, καμιά άνεση δεν είχε η σάρκα μας, αλλά σε καθετί θλιβόμασταν· απέξω μάχες, από μέσα φόβοι. 6 Αλλά αυτός που παρηγορεί τους ταπεινούς, ο Θεός, μας παρηγόρησε με την παρουσία του Τίτου. 7 Και όχι μόνο με την παρουσία του, αλλά και με την παρηγοριά που παρηγορήθηκε από εσάς, αναγγέλλοντάς μας το μεγάλο πόθο σας, τον οδυρμό σας, το ζήλο σας για μένα, ώστε εγώ περισσότερο να χαρώ. 8 Γιατί αν και σας λύπησα με την επιστολή, δε μεταμελούμαι· αν και μεταμελόμουν – επειδή βλέπω ότι η επιστολή εκείνη, έστω και προσωρινά, σας λύπησε – 9 τώρα όμως χαίρω, όχι γιατί λυπηθήκατε, αλλά γιατί λυπηθήκατε προς μετάνοια· γιατί λυπηθήκατε κατά Θεό, ώστε σε τίποτα να μη ζημιωθείτε από εμάς. 10 Γιατί η κατά Θεό λύπη εργάζεται μετάνοια για σωτηρία αμεταμέλητη· η λύπη όμως του κόσμου κατεργάζεται θάνατο. 11 Γιατί ιδού, αυτό ακριβώς, το ότι κατά Θεό λυπηθήκατε, πόση προθυμία κατεργάστηκε σ’ εσάς, αλλά επίσης και απολογία, αλλά επίσης και αγανάκτηση, αλλά επίσης και φόβο, αλλά επίσης και μεγάλο πόθο, αλλά επίσης και ζήλο, αλλά επίσης και τιμωρία του κακού! Σε καθετί συστήσατε τους εαυτούς σας πως είστε αγνοί σ’ αυτό το πράγμα. 12 Άρα, αν και σας έγραψα, δεν το έκανα εξαιτίας αυτού που αδίκησε ούτε εξαιτίας αυτού που αδικήθηκε, αλλά για να φανερωθεί προς εσάς τους ίδιους ο ζήλος σας που έχετε για μας μπροστά στο Θεό. 13 Γι’ αυτό έχουμε παρηγορηθεί. Και επιπλέον, εκτός από την παρηγοριά μας, περισσότερο μάλλον χαρήκαμε για τη χαρά του Τίτου, επειδή έχει αναπαυτεί το πνεύμα του από όλους εσάς. 14 Γιατί, αν έχω καυχηθεί κάτι σ’ αυτόν για σας, δεν καταντροπιάστηκα, αλλά όπως όλα τα είπαμε σ’ εσάς με αλήθεια, έτσι και η καύχησή μας που έγινε μπροστά στον Τίτο ήταν αληθινή. 15 Και τα σπλάχνα του περισσότερο προς εσάς είναι στραμμένα, όταν θυμάται την υπακοή όλων σας, πώς τον δεχτήκατε με φόβο και τρόμο. 16 Χαίρομαι, γιατί σε καθετί έχω θαρρεύομαι σ’ εσάς.

1 Γνωρίζουμε λοιπόν σ’ εσάς, αδελφοί, τη χάρη του Θεού που έχει δοθεί στις εκκλησίες της Μακεδονίας, 2 γιατί μέσα σε πολλή δοκιμασία θλίψης, η αφθονία της χαράς τους και η βαθιά φτώχεια τους ξεχείλισαν στον πλούτο της γενναιοδωρίας τους. 3 Γιατί μαρτυρώ ότι κατά τη δύναμή τους και μάλιστα παραπάνω από τη δύναμή τους, αυτοπροαίρετα, 4 με πολλές παρακλήσεις μάς ζητούσαν να δεχτούμε τη χάρη και τη συμμετοχή στη διακονία που είναι για τους αγίους. 5 Και όχι μόνο έκαναν καθώς ελπίσαμε, αλλά τους εαυτούς τους έδωσαν πρώτα στον Κύριο και σ’ εμάς με το θέλημα του Θεού, 6 ώστε εμείς παρακαλέσαμε τον Τίτο, καθώς έκανε την έναρξη προηγουμένως, έτσι και να επιτελέσει σ’ εσάς και τη χάρη αυτή της γενναιοδωρίας. 7 Αλλά όπως ακριβώς σε καθετί περισσεύετε, σε πίστη και σε λόγο και σε γνώση και σε κάθε ζήλο και στην αγάπη από εμάς για σας, να περισσεύετε και σ’ αυτήν τη χάρη της γενναιοδωρίας. 8 Δεν το λέω ως διαταγή, αλλά για να δοκιμάζω μέσω του ζήλου άλλων και τη γνησιότητα της δικής σας αγάπης. 9 Γιατί γνωρίζετε τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι για σας φτώχυνε, ενώ ήταν πλούσιος, ώστε εσείς να πλουτίσετε με τη φτώχεια εκείνου. 10 Και γνώμη δίνω σ’ αυτό το θέμα. Γιατί αυτό συμφέρει σ’ εσάς, οι οποίοι όχι μόνο στο να κάνετε, αλλά και στο να θέλετε, κάνατε από πριν την έναρξη, από πέρυσι. 11 Τώρα όμως επιτελέστε και την πράξη, ώστε καθώς ακριβώς υπήρξε η προθυμία στο να θέλετε, έτσι ας υπάρχει προθυμία και στο να επιτελέσετε τη συνεισφορά από αυτά που έχετε. 12 Γιατί αν η προθυμία προϋπάρχει, είναι ευπρόσδεκτη ανάλογα μ’ αυτό που έχει κανείς, όχι ανάλογα μ’ αυτό που δεν έχει. 13 Όχι βέβαια να είναι σε άλλους άνεση και σ’ εσάς θλίψη, αλλά με ισότητα: 14 στο σημερινό καιρό, το δικό σας περίσσευμα να δοθεί στο υστέρημα εκείνων, ώστε και το περίσσευμα εκείνων να γίνει συμπλήρωμα στο δικό σας υστέρημα, για να γίνει ισότητα 15 καθώς είναι γραμμένο: Αυτός που μάζεψε πολύ δεν πλεόνασε, και αυτός που μάζεψε λίγο δε στερήθηκε.

16 Ευχαριστώ όμως το Θεό που έδωσε την ίδια προθυμία για σας μέσα στην καρδιά του Τίτου, 17 γιατί αφενός δέχτηκε την παράκληση να έρθει προς εσάς, αφετέρου έχοντας μεγαλύτερη προθυμία αυτοπροαίρετος εξήλθε από εδώ προς εσάς. 18 Και στείλαμε μαζί του τον αδελφό του οποίου ο έπαινος για το έργο του ευαγγελίου ακούγεται διαμέσου όλων των εκκλησιών. 19 Και όχι μόνο αυτό, αλλά και χειροτονήθηκε συνοδοιπόρος μας από τις εκκλησίες μαζί με τη χάρη αυτή της συνεισφοράς που διακονείται από εμάς για τη δόξα του ίδιου του Κυρίου και για ένδειξη της προθυμίας μας. 20 Και αποφεύγουμε αυτό: μήπως κανείς μας κατηγορήσει στην αφθονία αυτή της συνεισφοράς σας που διακονείται από εμάς. 21 Γιατί προνοούμε τα καλά όχι μόνο μπροστά στον Κύριο, αλλά και μπροστά στους ανθρώπους. 22 Στείλαμε λοιπόν μαζί τους τον αδελφό μας, που δοκιμάσαμε σε πολλές περιστάσεις πολλές φορές ότι είναι πρόθυμος, και τώρα είναι πολύ προθυμότερος από την πολλή εμπιστοσύνη που έχει σ’ εσάς. 23 Είτε πρόκειται για τον Τίτο, αυτός είναι σύντροφός μου και συνεργάτης μου για την ωφέλειά σας· είτε πρόκειται για τους αδελφούς μας, αυτοί είναι απόστολοι των εκκλησιών, δόξα Χριστού. 24 Δείξτε, λοιπόν, σ’ αυτούς μπροστά στις εκκλησίες την ένδειξη της αγάπης σας και ότι είναι δικαιολογημένη η καύχησή μας για σας.

1 Γιατί, βέβαια, σχετικά με τη διακονία της συνεισφοράς που είναι για τους αγίους περιττό μου είναι να σας γράφω. 2 Γιατί ξέρω την προθυμία σας για την οποία καυχιέμαι για σας στους Μακεδόνες, ότι η Αχαΐα έχει προετοιμαστεί από πέρυσι, και ο ζήλος σας ερέθισε τους περισσότερους. 3 Έστειλα λοιπόν τους αδελφούς, για να μην κενωθεί το καύχημά μας που έγινε για σας σχετικά με αυτό το θέμα, ώστε, καθώς έλεγα, να είστε προετοιμασμένοι, 4 μήπως, αν έρθουν μαζί μου Μακεδόνες και σας βρουν απροετοίμαστους, καταντροπιαστούμε εμείς, για να μη λέω εσείς, στην υπόθεση αυτή. 5 Θεώρησα, λοιπόν, αναγκαίο να παρακαλέσω τους αδελφούς να έρθουν σ’ εσάς πρωτύτερα και να προετοιμάσουν την ευεργεσία σας που έχετε προϋποσχεθεί, ώστε αυτή να είναι έτοιμη ως ευεργεσία και όχι ως πλεονεξία. 6 Και τούτο να ξέρετε: αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει· και αυτός που σπέρνει άφθονα, άφθονα και θα θερίσει. 7 Καθένας ας δώσει καθώς έχει προτιμήσει στην καρδιά του, όχι από λύπη ή από ανάγκη· γιατί τον ιλαρό δότη αγαπά ο Θεός. 8 Και είναι δυνατός ο Θεός κάθε χάρη να την κάνει να περισσέψει σ’ εσάς, ώστε, πάντοτε έχοντας κάθε αυτάρκεια σε καθετί, να περισσεύετε σε κάθε έργο αγαθό, 9 καθώς είναι γραμμένο: Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η δικαιοσύνη του μένει στον αιώνα. 10 Και εκείνος που χορηγεί άφθονα σπόρο στο σπορέα και άρτο για τροφή θα χορηγήσει και θα πληθύνει το σπόρο σας, και θα αυξήσει τους καρπούς της ελεημοσύνης σας, 11 ώστε να πλουτίζετε σε καθετί για να πράττετε κάθε είδους γενναιοδωρία, η οποία κατεργάζεται μέσα από εμάς ευχαριστία στο Θεό. 12 Γιατί η διακονία αυτής της δημόσιας υπηρεσίας όχι μόνο συμπληρώνει τα υστερήματα των αγίων, αλλά και περισσεύει με πολλές ευχαριστίες στο Θεό, 13 ώστε μέσω της δοκιμής αυτής της διακονίας να δοξάζουν το Θεό για την υποταγή που ομολογείτε στο ευαγγέλιο του Χριστού και για τη γενναιοδωρία της συμμετοχής σας στις ανάγκες που υπάρχουν σ’ αυτούς και σε όλους, 14 και στη δέησή τους που θα κάνουν για σας να σας ποθούν πολύ για την υπερβολική χάρη του Θεού που είναι πάνω σας. 15 Ευχαριστώ το Θεό για την ανεκδιήγητη δωρεά του.